ben annemin bu haline alışık olduğum icin bana değişik gelmiyor. gelgelelim erkek arkadaşımla ciddi duşunuyoruz ve bu tavırları yuzunden annem cok yanlış anlaşılıyor. erkek arkadaşım da aksi gibi aşırı gururlu ve inatcı biri. ama asla saygısından terbiyesinden odun vermez anneme karşı.
2 ablamdan buyuk olanın eşi cok yumuşak başlıdır, ablama uyar, annemle pek sorun yaşamaz. ama diğer eniştem oyle değil. kucuk ablamla hem bu nedenler hem de işleri gereği yurtdışında yaşıyorlar. kucuk ablam hep eniştemin evliliklerine mudahale edilmesinden korktuğunu soyler.
işte biz annemin iyiniyetini biliyoruz aslında ama el oğluna laf anlatılmıyor. benim farketmediğim bir soz, bir davranış insanların gururunu kırıyor. ve erkek arkadaşım da şimdiden evlenince boyle mi olacak annen bize boyle mudahale mi edecek demeye başladı. meslek sahibiyim 25 yaşındayım. gecen gun telefonumu arabada unutmuştum yarım saat icerisinde 8 kez aramış mesela. evli ablamlara oyle değildir. ama onların evine gittiğinde kendi eviymiş gibi pazar alışverişini yapar, evin bi eksiği varsa giderir. maddi olarak sıkışıklarsa yardım eder. ama tum bunlar erkek arkadaşım icin mudahale edilmesi demek. halbuki annem bunları biz rahat edelim diye yapar.
bu bayramda erkek arkadaşım bayramın ilk gunu aramadı, memleketteydi ve bahceyle ilgileniyordu. 3. gun aradı, annem gormedi. 4. gun aradığında benim yanımda konuştu. cocuğa diyor ki "dun akşam gec gordum sonra da aramadım oyle. bizim ailemizin kuralıdır. ilk gun aranır. yurtdışındakiler bile ilk gun aradı oğlum. sen de oğreneceksin oğreneceksin"...o kadar gerildim ki. erkek arkadaşımla tartışmalarımız sadece bu yuzden oluyor.
anneme guzelce anne biraz sakin konuş, insanlar yanlış anlayabilir diye kac kere soyledim. ben boyleyim 60'ımdan sonra huy mu değiştirecem, sen de benim yuzumden arada kalma, benim annem boyledir de gec diyor. o da haklı...
erkek arkadaşım ise tum hayatımız boyle mi gececek devamlı beni eleştirecek duzeltecek karışacak mı diyor. erkek arkadaşıma alttan al, boşver, boyle biri o kotuniyeti yok diyorum kotuniyeti olmadığını biliyorum ama uslubu cok yanlış diyor. ki haklı da... yeri gelir farkında olmadan karşısında cocuk varmış gibi parmağını sallaya sallaya konuşur. azarlar gibi. ben bunları gormuyorum bana batmıyor ancak soylendikten sonra farkediyorum..
Ne yapıp etsem de annemle konuşsam, annemin tavrı o kadar katı ve keskin ki... erkek arkadaşım asla saygısızlık yapmaz. annem devamlı mesela yemeğe cağırır onu, tanımak, sohbet etmek ister. ama o goruşmede mutlaka bi şeyi yanlış anlaşılır. erkek arkadaşım annen seni hala cocuk gibi goruyor. ona karşı net olmazsan ileride bize de karışacak huzurumuz olmaz boyle, benim annemin de imkanı olsa karışır eder ama fırsat vermiyorum, yeri geldiğinde kendini ispat edeceksin diyor. ben ise annemi kırmaktan cok korkuyorum. annemin bu davranışlarının biraz da beni kaybetme korkusundan olduğunu duşunuyorum. bana cok duşkundur. anneme mi erkek arkadaşıma mı konuşayım ne yapayım zamanla alışırlar mı ne diyeyim kızlar biraz akıl verin bana...
