Bugun yine daha once cok buyuk sorun olmuş bir konuyu bile isteye ortaya attı. Benden izin almadan evime 3. bir şahsı cağırdı (kalıcı olarak). İlk duyduğumda bu kadar alcak, bu kadar haysiyetsiz oluşuna şok olup "eğer gelirse yuzune karşı git diyeceğim" deyince "o değil sen defolucaksın" dedi. Bu kişi annesi babası gibi birinci dereceden biri değil bu arada. Herhangi bir zorunluluk, mecburiyet yada bunu gerektirecek bir durum da yok. Tamamen keyfi. Gel sen bizde kal, ben sana bakacağım diyor. Şunu da soyleyeyim. Daha yeni, hic istemediğim bir konuda fedakarlık yapıp onun isteği doğrultusunda bir karar verdim. Ustelik tum hayatımızı kotu anlamda değiştireceğini bile bile sırf onun sacma sapan bir isteği yerine gelsin diye. Onun hatrına bile beni adamdan saymıyor. Lanet giresice ortak hayatımıza hic tereddut etmeden başkalarını sokuyor, ustelik beni iğne ucu kadar hesaba katmadan. Ev onun, hayat onun, keyif onun. Bu alcaklıkları bu kadar rahat yapmasının tek sebebi parayı onun kazanıyor olması. Benim cocuklara bakmam, ev işleri vs zerre kadar gozunde değil. Parayla tutulmuş bir koleden farklı gormuyor.

5 yılda uzerime aldığım kıyafet sayısı bir elin parmağımı gecmez, herhangi bir masrafım yok. Buna rağmen beni para yemekle, butun maaşı harcamakla sucluyor. Her seferinde bunun yalan olduğunu soylerken kahrolmama rağmen o da bunun cok iyi farkında olmasına rağmen her seferinde aynı alcakca cumleleri kurmaya devam ediyor. Yediğim ekmeğe bile laf ediyor. Bunların hepsinin tek bir sebepten. Para kazanamadığımdan.

Onceki konumda burada care aramıştım. Ne yapsam ne işe atılsam da para kazansam diye. Bu adamdan kurtulma umuduyla olmayacak işler hayal ettim durdum. Ama artık iş cok ciddi. Bu herif beni insandan saymamaya kesin olarak karar vermiş ve ben ayaklarım uzerinde durup gitmediğim surece beni yok sayıp hayatımla oynayıp her seferinde 'beğenmiyorsan defol git" demeye devam edecek. Bu yuzden en kesin ve ihtimaller arasında en olası olan kpss calışmasına başladım. Kopek gibi evet KOPEK GİBİ calışıp gerekirse uykumdan yemeğimden fedakarlık edip o kpssyi kazanacağım.

İşte ben bu kararı verip ders calışmaya başlamışken bugun bunu yaptı. Yukarıda anlattığım gibi evime ortada hicbir şey yokken 3. bir şahsı cağırdı. Beni yine bir sinek yerine bile koymadan. Ama bu kez sinirim erken gecti. Oturup saatlerce kaderime ağlamadım, beni bu hallere sokan aileye ah etmedim, cılgın gibi cikolataya saldırmadım. Tam tersine icten ice mutluyum. Cunku ben hayatımla ilgili bu kararları verirken hep vicdan azabı yaşadım, cocuklarımı boylesi defolu, bozuk, kalitesiz de olsa bir baba olmadan buyutecek olmanın vicdan azabı peşimdeydi. Neyse ki kendisi ne kadar doğru bir karar verdiğimi kendi kendine onaylamış oluyor. O 3. şahıs bu eve geldiğinde de tepkimi belli etmekle birlikte ileri gitmeyeceğim. bunlar ders calışıp gidecek gucu bana sağlayacak, daha once olduğu gibi rehavete kapılıp benim kaderim bu diyecek ortamı kendime hazırlamayacağım. Canım yansın ki, onurum kırılsın, kişiliğim ayaklar altına alınsın ki ayağa kalkacak hırsı duyabileyim.

Bu da burada kalsın. 2 sene sonra bu postu ya yeni hayatımda, duzenimi kurmuş, bu adamı defedip huzurumu bulmuş olarak okuyacağım yada gozyaşlarımla beraber bu evden pişmanlık ve kendime ettiğim lanetlerle...