Dimdirek konuya dalacağım.
Bayağıdır kendi memleketimdeyim. Eşim de kurban dolayısıyla kendi memleketine gitti. Bu detayı vermemin sebebini ilerleyen dakikalarda anlayacaksınız.
Gorumcem eşiyle bayadır sıkıntılar yaşıyordu. Zaten gecimsizdir kendisi. Luksu,yemeyi,icmeyi,gezmeyi sever. En cok da bende soluklanırdı bir coğunuz eski konulardan bilirsiniz. ( Neyse ki ayağını biraz kesmiştim.)
Herkesten habersiz boşanmış eşinden. Aniden memlekete gitmiş oda. Ben burada olduğum icin sonradan duydum. Eşim telefonda soyledi.
Benim bulunduğum şehirde yaşamaya devam edecekmiş. Kocası varken kimse zaptedemiyordu bu kadını. Artık boşandı ya kimse zaptedemez.
Neyse eşime dedim ki 2 cocukla nasıl yapacak koskoca şehirde ? İş yok guc yok. O cocukların bir suru ihtiyacı olacak.
Eşim de kimseye ihtiyacı yok onun. Ben bakarım. Cocuklarına baba da olurum,abi de,dayı da
))))))Bende dayanamayıp dedim ki hic de bana guvenip gelmesin bu taraflara inan uğraşamam kimseyle.
Beni ilgilendirmez ne yaparsa yapsın. Bunca zaman yaptıklarım yeter dedim.
Eşim şok gecirdi. Sen ne diyorsun ağzından cıkanı kulağın duyuyor mu? O benim kardeşim farkında mısın, abisi olarak tabiki de ben sahip cıkacağım. Sen ne sacmalıyorsun. Demek ki ben olup gitsem sana muhtac olsalar sen boyle yapacaksın oyle mi yazık sana ıcindeki merhameti de oldurmuşsun dedi.
Bende boşanırken bana mı sordu. İki de bir onlarla mı uğraşalım bizim kendimize ait bir hayatımız yok mu? Dedim.
Oda bu dediklerini sakın unutma olur mu yazıklar olsun sana dedi telefonu yuzume kapattı.
Neyse aradan biraz zaman gecti. Biraz fevri cıkıştığımı duşunup arayıp acıklama yaptım. Kusura bakma hormonlarında verdiği etkiyle oyle konuştum dedim. Neyse kapattık telefonu 2 gun oldu ne arıyor, ne mesaj atıyor.
Oncelikle bunları uzaktayken konuşmakla hata mı ettim acaba? Yuz yuze konuşsaydım daha mı iyi olurdu ?
Yoksa gercekten cok mu ağır konuşmuşum. Haksızlık mı ettim yoksa ?