Merhaba okuyan herkese. Uzun olursa şimdiden affedin.
29 yaşındayım. Evliyim. Bir kızım var 1.5 yaş civarında yaklaşık. Kendimi bildim bileli ana-baba kavgasıyla buyudum. Kah yorgan altlarında, kah banyolarda ağlayarak. Ve bu hic bitmdi yılda en az 10 defa ve şuan artık ayda belki iki defa hala aynı şeyler yaşanıyor. Boşanma ne yazıkki olmuyor. Annemin maddi gucu yok okuma yazması bile yok denecek kadar az. Tek başına markete gidip gelebilmekten bile neredeyse aciz bir kadın duşunun. Asansore tek binemeyen, asla bir otobuse, minibuse yalnız binemeyen bir kadın.
Babam.. Asla ne kazandığını ne kaybettiğini bilmediğimiz, bizi ailesi olarak gormeyen, eleştiren, acıtan, kufur eden. Hakkını yiyemem okudum okuttu ama kıyafet, kitap, yeme-icme herşeyde gozumu bırakarak okudum. Yani zor, cok zor..
Şuanda eşim memleketine gitti. Babamda aynı şekilde. Ve bende kızımı alıp anneme geldim 2 haftadır. Ve annem ağzından asla kufur duşurmeyen, bağırıp cağıran, ağza alınmayacak sozler soyleyen, apartmana sesimizi duyuran bir kadın oldu senelerdir. Ve artık bebek bakmanın yorgunluğu bir ev hanımı olarak kendi anneme tahammulum kalmadı.
Babama olan butun hıncını benden cıkarıyor. Eşime ailesine bana kufurler yağdırıyor. Cocuğumun yanında ister istemez kavga cıkıyor. Korkuyorum etkilenir diye. Boşan ev tutalım artık bi şekilde bi yol cizelm diyorum hayır asla diyor.
Babana kufret şu mesajları at şu lafları soyle diyor. Kim yapar bunu babasına Allah aşkına bir kız evlat olarak ben napabilirim. 2 haftadır en az 3-4 kez ağladım. Kızlardeşim var oda okumaya uzak bi şehre gidecek. Annem artık yalnız bende evime donunce. Hem babamdan korkuyorum anneme bulaşır şiddet uygularmı diye hem annemin kufurlerine artık midemde yer kalmadı.
Aklı selim fikirlerinizi bekliyorum.
Psikolog vs. annem icin denedik ama cozum olmadı. Ve ben artık ailemden bıkan bi evlat oldum. Kendi evliliğime adapte olamıyorum karın ağrısıyla geciyor gunlerim. Kendi evim yarım saat uzaklıkta cekip gideyim diyorum bu sefer eşim ve babam anneme tahammul edemediğimi anlar diyorum. Cıkmazdayım cok kotuyum.