Oncelikle ailem. Senelerce ailemin maddi sıkıntısı babamın ickisi derdi tasasi anne babamin kavga gurultusu bozulan psikolojim, cok calışkan parlak bir oğrenciyken iş hayatında bir turlu dikiş tutturamama nereye girsem 6-7 ay calışıp bir şey cıkması son olarak psikolojikmen cokuş ve istifa Edip 4 aydır evde kendimi toparlamaya calışmam...

Konuya gelirsek annem aşırı kendini cahil biri kendini geliştirmeye kapalı zaten psikolojisi de iyi değil kendini dış dunyaya kapatmış onunla beraber buyurken karamsar şupheci biri olup cıktım fakat farkında.olmadim hep anneme acimakla uzulmek le mutlu etmeye calışmakla gecti omrum oğrenciyken de calışıyordum evi ben duzelttim birkac eşya filan alıp. Terapi surecinde tek suclunun babam.olmadigini annemin değişmek gelişmek icin hicbirsey yapmadığının farkına vardirildim. Surekli soylenen birisi herşeyin kotu yanını gorur resmen ruhum curumuş onun yanında aynı bende herseye kotu bakan biri olup ciktm. Yemek yaparken bile soyleniyor begenmiyorsunuz yok bilmem ne internet kullanamadigi icin yeni birşey de denemez cok garip icine kapalı bir insan. Annesi herşeye meraklı kendini geliştirmeye calışan kişilere o kadar ozeniyorm ki cunku anne sizi cok etkiliyor. Babam zaten hep sorumsuzdu. Sorumsuzun onde gideni ve annemi iyice sindirmiş. Sadece benim lafımı.dinler biraz olsun kardeşimi de saymaz. Yaşlandıkca aklı basmaya başladı iş begenmedi yıllarca doğru duzgun calışmadi. Oturduğumuz ev hic değişmedi hala sobalı 2 oda duzgun mutfak dolaplarinin bile olmadigi bir evde yaşıyoruz. Kiralar başını almış gidiyor babam katiyen taşınmak istemiyor kendine guvenmiyor. Bende guvenmiyorm kendime artık dogru durust tutundugum.bir isim.yok ne.olacak belirsiz şuan. Bu yuzden kendimi hep eksik hissettim arkadaşlarıma karşı ezik hissettim malesef coğu şey icimde kaldı. En yakın arkadaşımın da ailesi sorunluydu lakin odası vardı maddi olarak onlar iyiydi o yuzden onda eziklik kompleksi oluşmadı tabi aksine ukala biridir kendi de kabul eder. Cocukluktan beri arkadaşız biz dosttuk lakin zamanla ondan soğudum icimi cok sorguladim neden diye o da cok yormustu onun yaşamı bana dert oldu resmen patronuyla yasak aşk yaşaması onun umursamazken benim yıpranmam cunku bana gore cok yanlıştı hicbir zaman yakıştıramadım yinede yanında oldum tek dostum dediğim gibi ama icimdeki soğukluk gitmedi. Ve ne zaman tartissak sorun bende gorunuyor o bana karşı aynı samimi ben soğuk duran sorun yaratanmisim olarak aksediyor. Sevgilisi oldu mesela şuan evlenmek isteyen zengin biri yine sinirim bozuluyor cunku parası icin cocuğa atladığını duşunuyorum belki oyle değil ama şu patron olayından sonra para icin neleri sineye cektigini gordum kalbimden bu soğukluk gitmiyor biryanda cocukluğumdan beri tanıdığım guvendiğim.kisi var herşeyimi bilen ...

Pes etmedim etmeyecegim oncelikle psikolojikmen kendimi toparlamaya calışıyorum cunku ben iyi olmazsam her şey boş herkes boş. Karşıma duzgun bir erkek cıkmıyor cıksa bile artık hazır hissetmiyorum hevesim kactı son donem yine herkesten. Bu eve kimseyi getirmek bile istemem ailemi bu devirde bu şartlarda yaşamamı yadirgayacak cunku biliyorum. Ben bile kizginken babama bunca sene icip icip elde var 0 Ken el niye yadırgamasin. Annem kendini yalnizlastiran biri herkes icin kotu duşunuyor enerjimi cekiyor dengesiz hareketleri var. Ama bu evde yaşamak zorundayim mecburen. Ne daha ferah bir eve gidebiliyoruz ne başka bir gelişme.. ruhum daraliyor ben artık kimseye sevgi duyamıyorum annem kardeşim arkadaşım hicbirine karşı..