kızlar oncelikle merhabalar. ben 20 yaşında universite oğrencisiyim. buraya artık cok dolduğum ve biraz belki icimi dokersem rahatlarım diye duşunduğum icin geldim. biliyorum coğunuza anlattığım şeyler daha cok kucuksun, daha kotu şeyler de gelebilirdi başına gibi şeyler duşundurebilir ama gercekten ben cok yoruldum ve cok bunaldım. lutfen bana gercekten icten ve samimi yardımcı olacaksınız yorumlarınızı bekliyorum. hassas bi donemdeyim, universite sınavına girdim ve istediğim ne bolum, ne şehir hicbiri olmadı. cok hayallerim vardı ben 2 yıllık bolum kazandım. bu sene babam iflas etti en buyuk etken de bu olsa gerek tabiki hayatımda bir cok şey de değişti. cok guzel ve mutlu bi hayatım vardı ben şu an gulmeyi unuttum. 3 senelik bi ilişkim var sevgilimle bi cok hayal kurduk istanbula gidecektik universiteye o kazandı ben ailemin durumu yuzunden istanbuldan vazgecmek zorunda kaldım. nasıl desem anlayabilir misiniz bilmiyorum ama cok kotuyum ailem kotu durumda, sevgilim gidecek, hayallerim başıma yıkıldı.. sınavıma 1 hafta kala ailemden 2 cenaze cıktı cok sevdiğim 2 insanı kaybettim.. her şey ust uste geldi ve dayanacak gucum kalmadı. bazen intihar etmeyi bile duşunuyorum, al canımı kurtulayım diyorum ama Allah inancım olduğu icin yapamıyorum. tum sınav boyunca hergun namaz kıldım, hep dua ettim.. şu an cok uzgunum, cok mutsuzum. ağlayamıyorum bile arkadaşlar o kadar duygusuz ve boşluktayım ki. hayattan bi beklentim yok. psikolojimin bozulduğunu da duşunuyorum tabiki coğu şey etkiledi. bu durum gecer mi? sizce ne yapmalıyım? yaşama hevesim yok..