Bazı anne babaların hatalarından birisi de cocuklarını aşırı kontrol etmeleri ve disiplin altında tutmalarıdır. Bu, genelde cok titiz ve hassas ebeveynlerde karşımıza cıkmaktadır. Ozellikle bazı anneler: "Cocukları hakkında her an ne yapıyor? Ne ile meşgul oluyor? Acaba bir problemi var mı? Bir şey olur mu? Başına bir iş gelir mi?" gibi duşuncelerle yaşamakta ve cocuklarını her an kontrol etmeye calışmaktadırlar.

Elbette ki her anne baba, belli olculerde cocuğuna sahip cıkmalı ve cocuğunun o an nasıl bir durumda olduğunu merak etmelidir. Ama bunun olcusu kacırılırsa, cocuklar aşırı kontrol edilirse, doğacak sıkıntının onemli bir kısmını cocuklar cekecektir. Yani cocuk, her an kontrol edilme hissi ile yaşamakta bu da onda muthiş bir şekilde kaygı, gerginlik ve kendine karşı guvensizlik oluşturmaktadır. "Acaba hata yapar mıyım? Acaba annem gorur mu? Acaba bu iş konusunda annem ne der? Acaba bu yaptığım icin eleştirilir miyim?" gibi duşuncelerle yaşarlar. Cocukların bu kontrol durumuna reaksiyon olarak kaygıları daha da artmaktadır. Hatta bu durumu bazen o kadar ileri boyutlarda gormekteyiz ki, kontrol ve bağımlılığa alışan cocuk, annesinden ayrıldığı zaman sanki başına kotu bir şey gelecekmiş gibi endişe duyabilir. Yani annenin bedensel bir parcasıymış gibi yaşamaya alışmıştır.

Annesinden ayrılmak istemeyen cocuk, ileride ayrı kalmaktan cekinebilir. Annenin kaygısı ve endişesi, cocuğu da anlamsız bir şekilde kaygı ve endişeye sokabilir. O nedenle anne babaların cocuklarını belli olculerde kontrol etmeleri, onların bazı hatalarını gormezden gelmeleri (devam etme durumunda onlem almak şartı ile) onları bazı zamanlar kendi hallerine bırakmaları, her an nerede ne yapıyor, duşuncesinden vazgecmeleri, onlar icin aşırı kaygı ve endişeye girmemeleri, cocuğun ufak tefek yanlışlarını tespit edip yuzune vurmamaları uygun olur. Aşırı disiplin, mukemmeliyetci davranışlar ve abartılı tavırlar, cocukları anne babanın sozlerine karşı pasif bir dirence iter. Bu direnc, yalan soyleme, tik, tırnak yeme, konuşma sorunları, altını ıslatma vb. gibi kaygı belirtilerine de yol acabilir.

Anne babaların cocuklarını kontrol etme konusunda bu dengeyi iyi ayarlamaları gerekir. Aynı zamanda cok kontrol edilen, eleştirilen cocukların kendi ozguvenlerinin eksik kalacağı, sosyal olarak cekingen olabilecekleri, anne babalarının bu aşırı kontrol ve isteklerinin de onları strese itebileceği hicbir zaman unutulmamalıdır. Cocukların kontrol ve takibi onları bunaltmayacak ve germeyecek şekilde olmalıdır.