1.DİSİPLİN VE HOŞGORU Cocuklarda disiplin ve hoşgoru birlikte olmalıdır. Unutulmamalıdır ki cocuk hayatının ilk gununden beri oğrenme surecinde olan bir varlıktır. Oğrenme surecinde olan kişi sık sık hata yapar . Muhim olan bu hataların cocuğa gerekli acıklamaları yaparak oğrenmeyle değiştirilmesidir. Cocuğa aşırı disiplin uygulanması , cocuğun bazı noktalarda sıkılmasını ve kendini ortaya koyma noktasında tereddutler yaşamasına neden olur. Aşırı disiplin cocuklarda kaygı belirtilerine yol acar ve cocuk kendisini devamlı gergin ve huzursuz hisseder. Cocuğun yaptığı hatalar hicbir zaman gormemezlikten gelinmemeli , gormezlikten gelinen davranışlar cocuklarda pekişecektir. Bu nedenle uygun bir şekilde cocuğun yaptığı hatalar anlatılmalıdır. Aşırı hoşgorulu anne baba tutumunda ise , neyin doğru neyin yanlış , neyin yapılması gereken neyin yapılmamsı gereken davranış olduğunu bilemeyen bir cocuk haline gelmesine neden olur. Aşırı hoşgoru cocukta gevşek ve tutarsız bir yapının ortaya cıkmasına ve cocuğun sınırları devamlı genişletme gayretleri icine girmesine yol acar. Bu şekilde aşırı gevşetilmiş sınırlar cocuklarda davranış problemlerine yol acarak belli bir sure sonra anne baba icin cocuğun davranışlarının cok buyuk bir problem haline gelmesine neden olabilir.Bu nedenle anne babanın her ikisinin de disiplin ve hoşgoru konusunda sozbirliği icinde olmaları birbirinden farklı tutumlara girmemeleri gerekir. Ozellikle evde yaşayan veya cocuk uzerinde etkinliği olan buyukanne ve buyukbabanın da bu konuda sınırları gevşetmek yerine , anne babaya yardımcı olmaya calışmaları gerekir. Bu tutarsız durum cocuğun , nasıl davranacağını bilememesine ve davranış problemlerinin daha da artmasına neden olur. Anne babaların bu konuda disiplin ve hoşgoru dozunu tam olarak ayarlamaları onemlidir. Cocuğun normal psikososyal gelişimi icin bu durum cok onemli bir noktadır.

2.HERŞEYE İTİRAZ Cocukların anne babalarına karşı gelmesi cok sık karşılaşılan bir problemdir. Anne babanın her dediğini olumlu veya olumsuz taraflarını duşunmeden surekli karşı gelme durumu varsa bu durumda karşı gelme bozukluğundan bahsedebiliriz.Genelde cocuklarda cabuk sinirlenme karşı gelmeye eşlik eden durumdur. Normal yaşın verdiği karşı gelme bazı donemlerde cocuklarda gozukur. Anne babanın dengeli tutumu ile bu problem kısa surede aşılabilir. Cabuk sinirlenme ve karşı gelme durumu genelde cocuklarda kaygı halinin belirtisidir. Bazı noktalarda icsel catışmaları olan ve kaygı hali olan cocuklar cok cabuk tepki ortaya koyarak sık sık anne babalarına karşı gelirler. Kardeş kıskanclığı , cocuğa karşı anne veya babanın ilgisizliği, diğer kardeşin cok fazla on plana gecmesi ,cocuğu yonlendirme eksikliğine bağlı boş kalma, okul problemleri , cocukluk cağı depresyonları , sık sık eleştirilme , aşırı derecede disiplin uygulamaları, cocuğu etkileyen psikososyal stres faktorleri ilk akla gelen cocuğa anksiyete (kaygı ) oluşturacak nedenlerdir. Aynı zamanda bu kaygı durumundan cocuğa uygulanan sınırların cok gevşetilmesi ile başgosteren davranış problemlerine bağlı karşı gelme ve mevcut kurallara itiraz da karşı gelme davranışı şeklinde gorulebilir. Karşı gelen ve cabuk sinirlenen cocuğa genelde yapılması gereken şey cocuğun kaygı durumuna neden olan etkeni bulmaktır. Cocuğa dengeli ve duzenli devam ettirilen sevgi ve hoşgoru durumu da cocuğun kaygı halini alacak ve onu anne babaya işbirliğine zorlayacaktır. Cocukların karşı gelme ve tutturmacılık ile anne babalarını yonlendirmeleri yerine, anne babanın biraz daha bilincli davranıp basit psikolojik kuralları uygulayarak cocuklarını istedikleri gibi yonlendirebilmeyi oğrenmeleri gerekir. Bazı cocukluk cağı psikiyatrik problemlerinde karşı gelme ve cabuk sinirlenme durumunun gorulebileceği unutulmamalı ve bu yondeki tespitler ve eşlik eden diğer problemlerin varlığında, psikiyatrik yardım icin anne babaların cocuk psikiyatristine başvurmaları onerilir.