bildiğiniz gibi 2 haziran da doğum yapacak olan ben acilen bir kararla 27 mayıs gunu oldu...o gece hic uyumadık ne ben ne eşim cok korkuyordum hic konuşmuyordum sabah uyandım banyo abdest derken saat 9 da cıktık tum aile hastaneye gittik....odamıza alındık beni hazırladılar ve saat 11 gibi doğumhaneye gittik ben giderken cok ağladım cok korkuyordum neyse hoş beş ayrıldık epidural istedim ama yapmadı dr um kaldıramazsın cok streslisin dedi ve genel anestezi verdi ayaklarım uyuştu tam bayılacakken eylul bebek gedi dediler ve ben uyudum bebeğim 3 dk icinde annemlerin yanına gitmiş..ameliyatım 35 dk surmuş ve ben 11:45 de odamdaymışım beni ameliyathanede ayıltmadan odama getirirken nefes alma zorluğu cekmişim olecek gibi olmuşum dr um hemşireer panik icinde ailem herkes ağlıyormuş kimsenin sesini duymuyorum tek eşimin sesini duymuşum kapa ağzını burnundan nnefes al diye bağırıyordu ve ben nefes almaya calışırken dikişlerim zarar gordu cok ağrım vardı uyandığımda ağlıyordum cok kotuydum ne olur ağrıarımı dindirin diye bağırıyordum hayatım da boyle acı cekmedim...uyandım bebeğimi istemedim akşama kucağıma verdiler cok acılıydım ağrı kesiciler bile fayda etmiyordu 3 gun yattık hastane de sonra kayınvalideme geldik burdayız bebeğim iyi maaşallah ama benim hic halim yok 2 buklum kambur yuruyorum sezeryanın en ağırını atlattım keşke normal olsaymış cok korkuyordum ama o anda biterdi...hala duzelemedim kamburum cıkmış gibiyim bide uzeirne hastanede uşuttum mu sırtımdan aşağısı felc ne varsa benim başıma geldi...ama herşeye rağmen kızım cok sevimli ve ben onu seviyorum iyi ki doğurmuşum bu kadar acıya katlanmışım o benim meleğim biricik aşkım....