6 haziran sezeryan gunum idi.1 gun oncesinden hic uyuyamadım, aşırı duyguluydum ve surekli sebebsiz yere ağladım, kayınvalidemler ve annemler geldiler memleketlerinden,6 haziran cuma sabahı saat 5 de kalktım banyo yaptım dua ettim, bişeyler yedim ve beklemeye başladım, doğum oğlen 1 de olacaktı.eşim de cok heyecanlı ne yapacağını bilemiyrdu.saat 11 de hastanedeydik.yatış işlemlerini hallettik. odamıza gectik ama ben surekli ağlıyordum......yeşil renkli amaliyat kıyafetini getirdiklerinde cok garip oldum,amaliyathaneye giderken cok ağladım sedyede, herkesin elini tutup bırakmamak istedim ozellikle eşimin.neyse,,,genel anestezi almıştım.odama getirilirken kızımın parmaklarını saydınız mı 5 tanemiydi,kac kilo doğdu diye ağlayarak sayıklamışım, kızımı kucağıma verdiler,emmeye başladı hemen, allahım sana şukurler olsun dedim, hala da diyorum.cok ama cok mutluyum,sezeryandan cok korkuyordum ama ben 2. gun ayağa kalkıp kızımı kucağıma alabildim. bugun olsa yine sezeryan olurum.hic korktuğum gibi olmadı. kızım 3.080 kilo 49 cm doğdu.şuan hastanedeyiz ışık veriliyor yavruma kuvezde , sarılık oldu,o olacağına ben olsaydım diyorum sarılık.ve ona olan sevgim cok buyuk, annemi şimdi daha da iyi anlıyorum.şukurler olsun allahıma.