rahat bir hamilelik gecirdim 35. haftanın sonunda nişan geldi ve elim ayağıma dolandı.ne yapacağımı şaşırdım ve korktum. hemen doktoruma gittim ve yalancı doğum sancısı olabileceğini soyledi aynı zamanda sancılarda vardı ama daha erken diyordum. eve geldim beklemeye başladım kanamam aralıklarla geliyor ve sancım artıyordu ertesi gun tekrar dr aradım ve beklemeden doğum yapacağım yere gitmem gerektiğini soyledi. eşimle birlikte hastaneye gittik ne olur ne olmaz diye doğum cantamıda yanımıza almıştık. evden hastaneye gitmek bir saatimizi aldı sancılar sıklaştı. bu arada normal doğum yapmayı duşunuyordum dr kemik yapımın cok dar olduğunu ve normal doğumu yapamıyacağımı soyledi. buda beni endişelendirmişti.hastanenin acil bolumune gittik ordan kadın doğuma. beni yatırdılar yaklaşık 6 saat kadar sancı cektim. dr sezeryana alacaklarını ancak daha acil bir hasta geldiği icin beklettiklerini soylediler eşim ve akrabalarımda benden haber bekliyor akşam beşbucuk altıdan sonra goremedim hicbirini. bir yandan endişe bir yandan heyecan ve korku butun duygular karmakarışık. beşbucuk altı gibi yattığım yerden gece 00.30 da gelip ameliyathaneye goturduler. dediğim gibi o saate kadar sancı cektim ve en azından eşimi gormek isterdim. haber verin dedim. neticede sezeryanda bir ameliyat. hic korkmadım ağrılardan biran evvel kurtulup oğluşumu kucaklamak istedim. dr epidural sezeryan yapacağız dedi. hemde bebeğini ilk sen gormuş olacaksın dedi bende bir sakıncası varmı dedim yok dediler ve kabul ettim bebeğimi yarım saat sonra cıkardılar. bebeğim cıktığında ilk sorum saat kactı
onu gormek cok guzel bir duyguydu bebişimi alıp hemen goturduler bir saat sonrada ben cıktım. bir kacgun ağrılarım devam etti ama kızlar hic yatmadım. şimdi bebişim iki aylık olmak uzere. gaz sansısı cok fazla beni doğru duzgun hic uyutmuyor ama hepsi fız gelir. cok guze bir duygu bu duygunun ve sevginin uzerine sevgi tanımıyorum. allah isteyen her kuluna nasip etsinnnnn