08.08 e gun almıştık doktor buyuk ihtimalle daha once doğurursun dediysede inanamıyordum ben.her neyse 28.07 de annemlere gitmiştim sabahtan o gun acayip bi yeme isteği vardı bende sanki doymuyordum hic.akşam olunca eşimle eve donduğumuzde canım hic bişey yapmak istemiyor ve icim cok sıkılıyordu eşimle uğrasıp duruyodum sanki sinirimi birinden cıkarmak istermiş gibiydim.neyse hafiften altımda akıntı gibi bişey hissettim tuvalete gittiğimde hafif camasırım ıslanmıstı bende normaldir diye duşundum.o gece uykudan surekli uyanıp tuvalete gidiyordum.sabah 06:30 civarı yine tuvalete gitmek icin bi kalktım ayağa kalkmamla suyumun gelmesi bir oldu hemen eşimi uyandırdım suyum geldi diye o da işiyosundur dedi ama ben emindim.hemen doktorumuzu aradık azmı cokmu geldi diye sordu ilk bende baya bi geldi dedim hemen hastaneye yatışını yaptır ben geliyorum dedi tabi bişey yeme dedi.hertneyse bi yandan heyecan bastı beni bi yandanda korku endişe ve titreme eşim bana gore daha sakindi hemen annemlere haber verdi.babam ben gotureyim bekleyin dedi ben hemen bi duş aldım ama altım hala akıyordu.kardeşimi aradım kocaelinde ebe benim doğumuma girecekti bana cesaret verecekti en cok uzulduğum o olmuştu eğer doğurursam yetişemeyecekti.telefonda ağlamaktan pek bişey konusamamıştık.
babamlar geldi hemen hastaneye gittik yatışımı yaptırdık nts ye bağladılar acılmama bakıldı 2 cm aılmam olmuş ama hic sancım yoktu.eşim evdeyken iyiydi ama evde bana olanlar şimdi o na olmuştu bi iceri giriyodu bi dışarı cıkıyopdu sanki sancı onda başlamış gibiydi gozlerini benden kacırıyodu 2sn baksa ağlayacak gibiydi canım benim onu gordukce benide bi uzuntu kaplamıştı halbuki mutlu bi gun olması gerekiyodu kızımıza kavusacaktık.hemşireler geldi ustumu cıkardılar sedyeye yatırdılar o yeşil elbiseyi giydim tabi lağman falan yapılmadı.eşim hep yanımdaydı bi saniye bile ayrılmadı taki ameliyathaneye girene kadar orada eşime siz buraya kadar geliyosunuz dediklerinde ikimizde birbirimize baktık orada tutamadık kendimizi ikimizde ağlıyoduk bana korkma sakın ben burdayım dedi ben onu optum sarıldık bi adım attım sonra bi daha donup sarıldım
neyse iceriye girdim kızım uyanmak uzere burdan sonrasını hızlı anlatıcam.icerde epidural icin beni oturttular belime iğne yapıldı ben hic bişey hissetmedim.sonra yattım bacaklarımın uyuşup uyuşmadığına bakıyordu anestezi uzmanı iğne batırıyordu ama ben hepsini hissediyordum sanki.o an korkmuştum hissedicem diye.neyseki doktorumu gorduğumde acayip bi rahatlama olmustu bende onume bi ortu serildi bana bi kontrol edicez şimdi dedi sanırım o an kesiliyodum.karnımda sadece elleri hissettim.5dk sonra bebeğimin sesini duydum hemen gosterdiler bana kucucuk bişeydi ama nasıl bağırıyordu.doktorlar cıldırmış bu hemen emecek diye benimle konuşmaya calısıyorlardı .bi an dikilirken midem bulandı hemen bi iğne yapılduı ve bulantım kesilmiştikızımı dinliyordum goremiyordum.o andan sonra daha sakin ve rahattım.kızımı giydirdikten sonra tekrar bana getirdiler optum kokladım babasına goturuyoruz dediler sende 10 dk cıkarsın dediler sabah 08:30da doğumhaneye girdim bebeğim 08:50 de dunyaya geldi ben 09:30 gibi cıktım ameliyathaneden canım kocam kapıda beni bekliyodu gozleri yaşlı bi şekilde beni optu kızım nerde dedim odada dedi onu oyle gorunce asansorde odama cıkarken bende ağladım azıcık sonra odama cıktıok herkes ordaydı bebeğim daha gelmemişti.5dk sonra bebeğimi getirdiler cok guzel bişeydi anlatamam o duyguyuı ağlamak geliyo insanın icinden ona baktıkca anlatılmaz yaşanır dedikleri bu olsa gerek.hemen emzirmeye calıstım ama meme uclarım olmadığı icin kızım ememiyodu hemşireler uğrasıyorlardı.ben ayaklarımı hala hissetmiyodum oğleden sonra 16:00 gibi ayağa kalktım ayağa kalkana kadar hic ağrı hissetmedim ayağa kalktıkca biraz ağrım oldu ama yuruyunce o da gecti. akşama gazımıda cıkartmıştım kısacası cok rahat bi doğumum oldu fazla bi ağrı hiseetmedim 2. gun tamamen ayaktaydım.ama az ağrım vardı.3.gun ağrımda yoktu.dedikleri gibi baş ağrısıda olmadı.
tek canımı sıkan bebeğim sarılık olmuştu bi gece fototerapide yatırdık sabah olunca cıkarttılar gecti dediler ama sanki bebeimin yuzu hala sarı.kızlar dua edin bebeğime tekrar oralara yatırmayalım.o her ağladığında benimde ağlayasım geliyo dudağını titretmesine dayanamıyorum icimi parcalıyorlar sanki annelik bu olsa gerek onun tek goz yasına kıyamıyosunuz.
ameliyatta hepiniz aklıma geldiniz herkese dua ettim.allah isteğen herkese versin bu duyguyu yaşatsın allah herkese kolay doğumlar nasip etsin.
şimdilik benden bu kadar kızım mızırdanmaya başladı.hepinize oğrendiğim şeyler icin ve destekleriniz icin sonsuz teşekkurler
:asigim:
