31 Ocak perşembe gunu son kontrolumuze gittik zaten doktorumuz ya sancı ya sezeryan mutlaka perşembe doğum olacak demişti bavulunu al demişti.
sabah gittik muaynemizi olduk bir onceki gun camaşırımda ıslaklık olmuştu doktorumada ilettim meğersem bebeğin suyuymuş nişanda duşmuş 1 cm acılmada olmuş kızımız 4 kilo olmasaydı ve suyu iyi olsaydı biraz daha bekletecekti eve gonderecekti ama suni sancıyla doğumu yapılmasına karar verildi. sancı verildi ama 5 saat oldu anca yarım cm acılma olmuş kızım aşağıda inmemeiş yukarıda oynuyor hala doktorumuz şuphelendi hemen su kesesini actı meğer kızımız icerde sıkıntıya girmiş kakasını yapmış yutmadan hızlı bir şekilde sezeryana aldılar. sancılar bir yandan suyum devamlı bir yandan ameliat haneye ağrıyla girdim gozumu actığımda yine ağrılarla kıvranıyorum başımda 4 - 5 hemşire biri karnıma bastırıyor biri bişi yapıyor arka tarafta annemler gorumcemler eşim baş ucumda "aşkım cok acıyor" diyip durmuşum eşim oyle diyor hayal meyal hatırlıyorum sonra cok utandım o kadar milletin icinde nasıl dedim diye.. sonraki hatırladığım şey hayal meyal kızımı getirdiler kucağıma verdiler goğsume tutturup emzirttiler. sonrasıda yavaş yavaş kendime geldim..
inşallah unuttuğum bişi yoktur aklıma gelirse yazarım tekrardan.