sonunda o muhteşem gunu anlatma fırsatını buldum hayatımın en guzel gununu sizinle paylaşabildiğim icin cok mutluyum
biliyorsunuz 3 kasımda kanama sonucu gittiğimiz kontrolde 1 cm acıklık olduğunu oğrenip eve donmuştuk
aynı gece artık oğluma kavuşmama az kaldığını hissediyordum cunku sancılar şiddetini artırmıştı
sabaha karşı saat 4.30 da sancıyla uyandım ve kendimi dinlemeye başladım
once 10 dk.da bir sonra giderek 7 ve 5 dk.da bir giren sancılar sonucu eşimi uyandırdım
heyecanla sancıları takip ediyorduk ve sanki vakit gecmek bilmiyordu
saat 7.30 a kadar evdeydik sonra hatanenin yolunu tuttuk
nst.de sancılar cıkmıştı ve dr. muayenesi sonucu 2 cm acılmam vardı saat 10.00 gibi yaışımı yaptık yanımda eşim ve kardeşim sabırsızlıkla minik mucizeme kavuşmayı bekliyorduk
5 cm acıklık olana kdar sancı cektim her sancıda eşimin ellerine sarılıp guc buluyordum sonra epiduralim takıldı ( korkuyordum ama korkulacak birşey değilmiş )
sonra hic birşey hissetmedim
suni sancı verildiği sırada bebeğin kalp atışlarının yavaşladığı farkedildi hemen oksijen getirdiler ve suni sancıya son verdiler herşey yoluna girmişti
sancılar nstde tavan yapıyordu ama ben gulerek sohbet ediyordum ve ebeler sık sık acılmamı kontrol ediyorlardı
once 5 sonra 7 sonra 8 veeee 9 cm derken gitme vakti geldi
inanamıyordum az sonra oğluma kavuşacaktım vedalaştım yakınlarımla ve doğumhaneye giderken herkes icin dua ettim
ebeler kasılma hissettiğimde bbği itmemi ve ıkınmamı soylediler her kasılmada haber verip ıkınıyordum herşey yolunda gidiyordu dr.um geldiğinde daha guclu ıkınmamı artık bebeğimin sacları gorulduğunu soyledi
var gucumle ıkınıyordum ama bir şeyler yolunda gitmiyordu tıpkı sancı cekerken olduğu gibi bebeğimin kalp atışları yavaşlamıştı birden bir telaş dr. bağırmaya başladı cabuk ıkın bebeğin sıkıştı diyordu ve 3 ebe sırayla karnıma bastırıyordu
ben bu bastırmanın etkisiyle nefes alamıyordum ama bebeğim icin ıkınmam gerekiyordu
cok korktum ve sonunda bebeğimi vakumla cekmek zorunda kaldılar bebeğimin cıkışını gordum ama hic sesi cıkmıyordu yine bir koşuşturma başladı herkes bir şey diyordu
onumdeki perde hızla cekildi dr. hemen oksijen istedi cocuk dr.u cağrıldı ama bebeğimin sei cıkmıyordu hala ve ben ağlıyordum
ona bir şey oldu sandım bana bir omur gelen dk.lar sonra bebeğimin ağlaması duyuldu dunyalar benim olmuştu Allah'a şukrettim hemen temizlediler ve yanıma getirdiler mis gibi kokuyordu oğlum ve ikimizde cok yorgunduk
Allah'ım kimseyi bu yolda eylemesin ve herkese bu guzel duyguyu yaşatsın inşallah
Emir'im 4 kasım 2008 salı gunu 3.370 gr ve 48 cm. olarak dunyaya geldi
maşallah deyin teyzeleri
