Uzun sureli bir bekleyişten sonra aslında pekte uzun sayılmaz 2 yıl beklemiştim sadece hamile kalabilmek icin ama insan birşeyi cok isteyince hemen ılsun istiyor ve olana kadar zaman uzun geliyor.Nihayet hamile olduğumu oğrenmiştim.9 aylık bir surec beni bekliyordu artık.Ramazan ayında hamile kalmıştım.Hamileliğimi hafta hafta kitaplardan takip ettim ve aynı prosodurde devam etti hamileliğim ne eksik ne fazla.Hamilelikte yaşanması gelen şeyleri tam anlamıyla yaşadım yalnız cok ilginc hic aşermedim.Son aylar yaklaştıkca ne tur doğum yapacağıma karar veremiyordum.36. haftam bitip 37. haftaya girdiğim gunun sabahı sadece allahıma hangisi hayırlısıysa onu nasip et dedim.O gun kontrole gidip doğum turumu sececektik aklımdaki sezaryandı aslında.Doktorum muane ettiğinde kendiside şaşırmıştı doğum başlamıştı ben anlamamıştım bile sadece o gun cok sancım vardı cok sık tuvalete gidiyordum.Doktorum cok rahat doğum yapabileceğimi soyledi şaşırıp kalmıştım hemen odamı hazırlattılar herşey cok hızlı gelişiyordu sadece bi an ağlar gibi oldum korkmuştum.3 saat icinde kızımı dunyaya getirmiştim ama cektiğim tum acılara değmişti.Heleki birde dışarıda sizi bekleyen bir aileniz ve sevdikleriniz varsa dahada cok değiyor.Bence bir kadının yaşayacağı en guzel şey anne olmak ve o doğum anını yaşamak.İyiki doğdun kızım busereyyanım: