bende doğum hikayemi yazmak istedim.benimki birazda heyecanlı oldu cunku ben İsvec de doğum yaptım. 23 şubatta İsvece uctum eşim İstanbulda kaldı. Doğum olduğunda onu arayacaktım ve ucağa binip gelecekti. 12 mart gece saat 01.00 da suyumun gelmesiyle uyandım ve cok telaşlandım. Hemen hastaneyi aradım ama ağrılarım başlamamıştı henuz.Sabah 7 ye kadar evde oyalanmamı ve ağrılarımın gelmesini beklemem gerektiğini soylediler. Duş almamı tavsiye ettiler. Ama o saate kadar nasıl zaman gecti siz bide bana sorun Ardından eşime haber verdim adamcağız apar topar biletini ayarladı sabah on ucağına. Ara ara ağrılarım geliyordu aynı adet ağrısı gibi hafif idi. 7 de tekrar aradım ve gelmemi soylediler. Babamlar beni hastaneye goturduler. Beni nst ye bağladılar ve alttan ne kadar acılma olmuş baktılar. 2 cm acılma olduğunu sancılarımın duzenli olmadığını, belkide bugun doğum olmayacağını eve gidebileceğimi soylediler. Tabi benim moral sıfırdı. Ve o anda sancılarım bianda duzenli ve sık gelmeye başladı.Beni sancı odasına aldılar. Orda sancılarımın hafiflemesi icin kasık ve bel bolgeme titreşimli bantlar yapıştırdılar. Sonra bana ne tur bir ağrı giderici istediğimi sordular. Burda doktorum bana Epidural iste demişti, bende onlara Epidural dedim. Onun icin 4 cm acılma olması lazım dediler. Ben tabi oyle bir sancı cekiyorumki 2 sancının arasında anca 2 saniye dinleniyorum oda beni bayağı yordu. saat 11 de beni doğum odasına aldılar. orda sancılarımı cekmeye devam ettim. Bi yandan sancı cekiyorum bi yandanda şim yetişecekmi diye duşunuyorum. 12 de tekrar alttan muayene ettiler ve 4 cm acılma olduğunu epidural yapacalarını soylediler. bende rahatladım sancı cekmicem artık diye. (Ben oyle biliyordum). iğneyi vurmakda bir iş tabi sancıyla kıvranırken hic kımıldamadan durmam gerekiyordu bunun icin 5 ebe seferber oldular. neyse onuda atlattık ve sancılarım azda olsa hafifledi ama kaybolmadı. Saat 3 de eşim yanımdaydı. Mutluydum cunku yetişmişti. Oda benimle birlikteydi oğlumuz dunyaya gelirken. Gerci ben ağrı cekerken adamcağız dokuz doğurdu ama olsun yinede buna değerdi diyor. saat 18.17 de ıkınma hissi ile beraber oğlumuz Kayra dunyaya İsvec Uppsala da dunyaya gozlerini actı. En guzel an onun goğusume yatırdıkları andı doğar doğmaz. İnsan gercekten unutuyor butun cektiği sancıları. Allah herkese bu guzellikleri yaşamayı nasip etsin. Hayırlı evlatlar versin...Buda benim doğum hikayemdi biraz uzun oldu ama...)