sizlerle doğum hikayemi paylaşayım...
kızımı sezeryan ile dunyaya getireceğim icin
son doktor kontrolunde 3 eylul olarak doğum tarihine karar vermiştik..
21 ağustosta kızımın boyunu kilosunu oğrenmek onu ultrasonda son bi defa daha gorebilmek icin doktora gittik...nst icin sıra bekledik ve sıramız geldi...nst raporunu alıp doktorumuzun yanına indik...ama sanki bişeyler icimde kıpır kıpır oluyordu...kalp atışlarımda tuhaf bir hızlanma hissediyordum.. doktorumun yuz ifadesi birden değişti ve cok sancın var mı diye sordu.....!!!!! "HAYIR" dedim...cunku hic sancı hissetmiyordum...muayene edelim bi bakalım dedi...muayene sonrasında 5 cm acılma olduğunu her an suyumun geleceğini soylediğinde panik heyecan ve korku karışımı bi hal aldı icim....peki ne olacak bu hafta doğum yapar mıyım diye sordum????45 dakika icinde ameliyata alıyorum seni hemen odana cık hazırlan dedi doktorum...hıckıra hıckıra ağlasam mı kahkalar atarak gulsem mi bilemedim...şaka gibiydi sanki....eşim ve ben dr odasından cıkarken birbirimize bakıp tek kelime bile edemedik...donmuş kalmıştık...ne annem yanımdaydı ne de bebeğimin eşyaları....ve evim hastaneye 40 dakika kadar uzaktı...eve kim gidecek yanımda kim kalacak derken kendimi hemşirelerin ellerinde buldum..eşim apar topar taksi tutup eve gitti..ama anahtarı bende unuttuğunu eve varınca anlayıp cilingir aramak zorunda kalacağını bilemiyordu tabi...bense kendimi tamamen bıraktım hemşirelere..sonda lavman damaryolu acımı serum derken ameliyat onluğunu giymiştim bile...geri donuş yoktu artık...ameliyat masası geldi ve ben hic tanımadığım ilk defa gorduğum kişilerin allah yardımcın olsun soylemleri ile ameliyathaneye indirildim...spinal epidural kombine sezeryan ile dunyaya gelecekti kızım ve ben korkudan adeta titriyordum...ilk defa bir ameliyathane goruyordum ve oylesine şaşkındım ki ne diyeceğimi bilemiyor belki de sacma sapan sorular soruyordum
10 dakika sonra kızımın ilk ağlama sesiyle kendimi toparladım gercekten anne olduğumu hissettim ve mutluluktan gozyaşlarına boğuldum..oyle guzeldi ki....hayal gibi ruya gibi..kızım zeynebim 9 aydır tekmelerini hissettiğim bebişim yanıma gelmiş o kapkara gozleri ile bana bakıyordu...ameliyat bitti eşim yetişmişti ve biz artık anne baba olmuştuk...sonrası malum...2 gece hastanede kaldık ve taburcu olduk...şimdi kızm 6 gunluk ve biz cok iyiyiz...rabbim her isteyene her dileyene bu muberek geceler hurmetine anne olmayı nasip etsin...
TEKRAR HOŞGELDİN KIZIM..