21 kasım carşamba gunu 40 haftamı doldurduğum icin normal kontrole gitmiştim..ağrım sızımda yoktu catı muanesi yapıldı ve doktorum doğumun yaklaştığını soyledi ve beni apar topar hastaneye aldılar..oğlen saat 12 de once lavma yapıldı ardından suni sancı vermeye başladılar ilk başta aralıklarla hafif başlayan sancılar zamanla cok şiddetlendi ve saat 3 civarında artık dayanılmaz bi hal aldı.ilk doğumumda suyum gelip hastaneye gittiğim icin cok fazla cekmemiştim ama bunun ağrısı bi başka zormuş gercekten..saat 4 civarıydı artık dayanılacak gibi deildi ağlamaktan gozlerimde yaş kalmadı..doktor tekrar muane etti ve senin doğum akşam saat 8 civarını bulur diyince o an dunya başıma yıkıldı bi 4 saat daha nasıl dayanırdım ben..neyseki kızım sabırsızdı ve aradan tam 20 dakika gectiki şiddetli bi kanama başladı ve birden suyum geldi o an cığlık attım koşun bi şey oluyor diye doktor koşarak geldi baksa ki benim kızın başı gozukmuş..işte o an herkeste bi panik hemen doğumhaneye goturduler tabii bana surekli ıkınma sık kendini diye bağırıyolar..millete ıkın derler banada sakın ıkınma sık kendini diyolar)neyse masaya apar topar yattım hazırlıklar yapılmadan benimkini geldiğini hissetmeye başlayınca bağırdım koşun geliyor diye..doktor tamam bırak kendini sıkma ıkın demeye kalmadan bi baktım benimki doktorum elinde ağlıyor..nasıl cıktı hic hissetmedim)sonrası malum mis kokulu kuzumun yuzunu gordumya butun o acılar bitti benim icin..allahım herkesin yardımcısı olsun..ben yine şanslıydım 4,30 saatte kurtuldum ama gercekten suni sancıyla doğum cok zormuş..ama inanın değer yavrumun yuzunu gordum sesini duydumya dunyanın en buyuk acısı vız gelir bana...