Suc işleyen cocuğunuza odul verin!

Cocuğunuz, sizin istemediğiniz bir davranışı sergiliyorsa reaksiyonunuz nasıl olur? “Once konuşurum, sonra ikaz ederim, hÂl aynı davranışta ısrar ediyorsa ceza veririm” mi diyorsunuz?

Sanırım suc işleyen bir cocuğa mukafat vermek coğumuzun başvurduğu bir yontem değildir... Oyle ya, ‘mukÂfat, guzel davranışın karşılığında verilir’ diye biliyoruz. Aslında bildiğimiz şey pedagojinin bugun ulaştığı nokta acısından doğru. Ancak pedagoji biliminin yarın ulaşacağı noktaya gore baktığımızda goruyoruz ki, suc işleyen cocuğa ceza vermek cok da doğru değildir.

Cunku ‘ceza’ dışa donuk bir terbiye metodudur ve baskıcıdır. Ceza ile cocuk, ic dunyasında kabullenmediği bir davranışı, dış baskı ile kabul etmeye zorlanmaktadır. Vicdanda kabul gormeyen davranışlar samimi olmaktan uzaktır. Bir davranışın cocuk tarafından kabul edilebilmesi icin, cocuğun ic dunyasında ve vicdanında o davranışın kabul gormesi gerekir. Vicdanın kabul etmediği ve ic dunyanın benimsemediği davranış cocuğun icte farklı, dışta farklı kişilik sergilemesine sebep olabilir.

Cocuk, ceza korkusu ile, belki istediğiniz davranışı sergiliyor olsa bile, uzerindeki ceza baskısı kalktığında, yeniden ve belki de daha da ağırlaşmış bir yanlış davranışa yonelebilir. O yuzden suc işleyen cocuklara ceza verirken cok iyi duşunmek gerekir. Cocuklarda yanlış davranış karşısında mukÂfat verilmesi, ceza verilmesinden daha olumlu sonuclar doğurur..



NEDEN CEZA VERİLMEMELİ?

Cocukların işledikleri suc karşılığında mumkun oldukca ceza verilmemelidir. Peki neden?

1- Ceza, cocuğun ic dunyasında ezilmişlik duygusu oluşturabilir. Bu ezilmişlik duygusu ile cocuk, yanlış davranışı devam ettirerek, kendisini cezalandıran şahsı cezalandırmak isteyebilir.

2- Ceza, hırs doğurup bir başka kotu davranışın tetikleyicisi olabilir.

3- İstediği bir davranışı ceza korkusu ile sergileyemeyen cocuk, ic dunyasındaki istek ile dış dunyadaki ceza arasında sıkışıp kalabilir. Bu ise cocuğun samimi olamamasına sebebiyet verir.

4- Ceza, kucuk yaşta “ofke ve nefret” duygularına sebep olabilir.

“Ceza” dışa donuk bir terbiye metodudur ve baskıcıdır. İstediği bir davranışı ceza korkusu ile sergileyemeyen cocuk, ic dunyasındaki istek ile dış dunyadaki ceza korkusu arasında sıkışıp kalabilir. Bu da, cocuğun, sun’î ve samimi olmayan davranışlar sergilemesine neden olabilir.