merhaba arkadaşlar,, bende sizlere 25 martta gercekleşen doğum hikayemi anlatmak istiyorum...
once kankam,sonra sevgilim,sonra eşim olan biricik aşkımla 3 yıldır evliyiz.hemen cocuk yapmadık cunku ben evlendiğimizde daha atanamamıştım ve doğuya gittiğimde bebekle cok zor olacaktı.gecen yıl g.doğunun ucra bi koyune atandım.ama ankaraya tayinimin cıkmasını bekleyemedik,cok istedik ve planlı bi şeklde hamile kaldım.o cift cizgiyi gorene kadar bi hafta icinde en az 20 kere test yapmışımdır heralde:1rolleyes: nihayet cift cizgiyi gordum ve eşimle paylaştım.emin olmak icin hastaneye gidip test yaptırdık hemen,evet hamileydim artık.cok mutlu olduk.dr ultrasona soktuğunda yuzundeki ifade değişti,kese gorunmuyordu.ne anlama geldiğini sorduğumda dış gebelikten şuphelendiğini ve daha ayrıntılı inceleme gerektiğini soyledi.bebeğin son adet tarihime gore kesesinin coktan gorunmesi gerektiğini soyledi.ben hala umutluydum cunku benim gebeliğimin okadar buyuk olmadığını duşunuyordum.cunku hamile kaldığımı hissettiğim gece bir ruya gormuştum ve uyandığımda hamile kaldığımı hissetmiştim.ama bunu doktora anlatsamda inanmazdı.bi suru test yapıldı,bi hafta boyunca hcg miktarının artışı normaldi ama kac hastaneye gittiysem goremediler keseyi.nihayet bi hafta sonra gorundu bebişimin kesesi.mutluluktan havalara uctuk.ama bu sevincte fazla surmedi,bendeki lekelenmeler vardı ve dr duşuk olabileceğini dikkat etmek gerektiğini soyledi.aradan bir ay gecmedi,calıştığım yere gitmek zorunda kaldım.yanımda kalacak kimsem yoktu ve evimi bi arkadaşla paylaşmayıda ben istemiyordum.cunku hamileliğimi lavaboda geciriyor ne yesem 5 dk gecmeden cıkarıyodum.ev işi yemek falan yapamıyodum zaten.yanımda arkadaşım kalsa oda yapmak zorunda değildi.milli eğitim mudurunde gorevlendirme istedim duşuk riskim vardı,koy yolları topraktı,delik deşikti ve koy cok uzaktı,yarım saatte bulantıdan oluyordum.ama yapmadı gorevlendirme.mecburen gittim o yolları hergun.duşurmeyen allah duşurmuyo.cok şukur..nihayet bibucuk ay yalnızlıktan sonra annem geldi benimle kalmaya.bi gun annemle beraber dr a gitmiştik ile,orda bi restoranda yemek yerken 3 m otemizde bi kadını bıcakladı ordaki garsonlardan biri.şok gecirdim kitlendim kaldım.annemin tokadı beni kendime getirdi,hemen ayrıdık ordan,o şoku gunlerce atlatamadım,cunkukadın olmuştu.aradan bikac ay gecti,bu kez gorumcem benle kalacaktı,eşimin tum ısrarlarına rağmen ucak saatleri değiştiği icin otobusle gitmeye inat ettim.ucak saatleri değişmişti ve ben ucakla gidersem bi gun ilde kalmak zorunda kalacaktım.otobusle kayseriyi gectikten sonra inanılmaz sis başladı ve otobus cok hızlı gidiyodu,sonra bi anda otobuz yalpaladı ve kaza yaptık,tıra carpmıştıkaydirigubbakcemile2k,o hızla kafamı vurdum.herkes bağırıyodu.bizim otobuste cok ağır yaralı yoktu,hemen aşağıya indik ama bilgisayarımı unuttuğumu anlayıp almak icin tekrar yukarı cıktım,derken bizede bi otobus carptı.gorumcem aşağıda bana,ben otobuste ona bağırıyodum,ikimizde birbirimize bişey oldu sandık.hemen indim ve yoldan uzaklaşın dediler.sis ve inanilmaz buz vardı,o siste gelen araba giriyodu iki taraftan bizde ordan oraya koşturuyoduk gece karanlığında.nihayet sağlam bi minibuse bindirip yolladılar bizi elazığa.yuzum gozum kan icindeymiş paramparca olmuş.o soğukta o şokla hissetmemişim.molada temizledim yuzumdeki yaraları.ilceye gittikten sonra bi bucuk ay bi yerede gidemedik.hergun o kalın buzların uzerinde yuruyerek servise gidiyor,zincirleri takıp koyun karlı yollarına duşuyoduk,nihayet donem sonu geldi ve ben ankaraya geldim.artık hazırdım erken gelse bile dr vardı burda,hastane vardı,korkmuyordum artık.36+5 haftadaykendr a artık sezeryan icin gun istediğimi soyledim.bebeğin daha kucuk olduğunu en az 10 gun daha bekleyeceğimi soyledi.o gun hastaneden geldikten sonra cok buyuk tartışma yaşadım cok sevdiğim biriyle.ağlamaktan sesm kısılmıtı.sonra gece duzeldi sorun.sabah 6da ağzım acılandı,mutfağa indim.bi an bişey boşaldı,pijamam ıslandı.altıma yaptım sandım,sonra şuphelendim suyum gelmiş olabilirdi.hemen eşime soyledim,izin aldı işyerinden.dr gittik saat 10da,hala sancı yoktuya ben su olduğuna inanmadım hala.dr muayene etti ve suyum geldiğini beni oğleden sonra sezeryana alacaklarını soyledi.hemen annemi aradım başka bi şehirdeydi ve ne yazıkki doğuma girdiğimi goremeyecekti,ama cıkşıma yetişsin istedim.daha erken olduğu icin sadece kızkadreşim ve eşim yanımdaydı.oğlen dr gelip bir saat sonra alınacağımı soyledi.eşimde aşağı inip tl acmaya gittiğinde geldiler beni almaya.beş dk bekleyin dedim beklemediler.eşim yoktu yanımda,annem babam yoktu,kendimi kimsesiz hissettim,ağlayarak girdim ameliyethaneye.spinal sezeryan oldum.ameliyat sırasında nefessiz kaldım oleceğim sandım ama bi an icim titredi ve bi ağlama sesi duydum. evet o gelmişti.gercekten icimdeymiş,doğdu.inanamadım.sadece uzaktan gosterdiler,tum acılar gitmişti onu gorunce.odama once beni aldılar ama bebeğim erken geldiği icin oksijen verdiler bikac saat,onu bekledim sabırsızlıkla.onu kucağıma ladığımda hala soktaydım.hic doğmayacak zannediyordu oysa.dunyanın en guzel duygusuymuş bu,allahım herkese yaşatsın.doğumdan sonra ağrım sıkıntım olmadı.inşallah hekes benim gibi rahat doğum yapar.şimdi 2 aya yaklaştık,ağlıyo,durmuyo surekli huysuz ama onun icin uykusuz kalmay değer.sen herşeye değersiz İbrahim Deniz'im.iyiki geldin hoşgeldin.şimdi yaşama sırası sende..:1hug: