merhaba guzel anneler nasılsınıza.s. doğum hikayemizi oğlum uyurken hemen yazayım dedim ama fotosunu bir turlu koyamıyorum cunku makinanın kablosunu bulamıyorum
01.12.2008 sabahı saat 6:30 uyandım ablamla eşimide uyandırıp hazırlanmaya başladık bendeki sitres sınırı aşmış durumdaydı ama kimseye belli etmiyorum soğuk kanlı duruyorum.evden cıkma vakti gelmişti saat 8:00 de hastaneye gittik kimsecikler yoktu doğumhaneye cıktık bizi aldılar odaya ve giyindirdiler beni.nst bağladılar sitersten bebeğim hic hareket etmediğini anladım ama kalbi attığı icin rahattım. neyseki doktorum geldi saat 8:30 da hazırmısın elvira oğluna kavuşmaya hadi bakalım diyip beni sedyeye yatırmaya kalktılar durun ben cişimi yapmak istiyorum diyip sedyeden kactımsırnaşık şey : ama biliyordumki kuzu kuzu yatacaktım o sedyeye ve sonunda yattım eşime ne olur kapıdan ayrılma ne olursenağlama ne olur diye yalvardım o tamam dedikce bir yandan ablamda gelsin ameliyata dedim onada tamam dediler eşimin elini sıkı sıkı tuttum asansorle beraber ameliyathaneye kadar beraber cıktık ayrılma vakti gelmişti o anki bakışı o anki tebessumu gozumun onunden gitmiyordu elimi bırakmak istemedi ben ise yapıştım zor ayırdılar bana el sallamaya başladığı anda gozleri doldu gulmeye başaldı. neyseki bende ablamda iceri girdik ablamı hemen almadılar giyinmesi icin. buz gibi bir yer ve ben hem korkudan hem soğuktan titremeye başlamıştım bir yandan gzoum ablamı arıyordu ve yeşiller icinde gorunce icim rahatladı. işlemleri yaptılar makinalara bağladılar tamam dedim kurtuşul yok sıkı sıkı bağladılar anestezi uzmanı geldi ve spinal anestezimi yaptı hic ama hic hissetmedim. birden ayaklarım ateş gibi oldu meğer uyuşmuşum batikonla başladılar gobeğimin her tarafına suremeye cok sinir oldum o kişiye buz gibi surdude surdu:mymeka:. neyseki doktorum gedli ve operasyona başladılar ne olduğunu anlamadan oğlumun ağlamsını duydum ve oğlumu gordum okadar tatlıydıki anlatamam. enesimi giydirmek icin aldılar ablam başındaydı ve kamerayla cekim yaptı tabi benide cekmiş aklıma gelmezdi kendi ameliyatımı izliyeceğim. ve 3.120 gr 49 cm 39 haftalık bebeğim dunyaya gelmişti. beni uyutmuşlar ameliyat bittiktenden sonra bir baktım yoğun bakımdayım ama yoğun bakıma cıkana kadar abla bana şarap icirdiler neden izin verdin diye soylenmiş durmuşum şimdi herkezin dalga konusu oldum evde şarapcıya cıktı adımkaydirigubbakcemile3
şimdi oğlumda bende cok iyiyiz ilk gun ayağa kalktım kendim yurudum hic doğum yapmış gibi değildim ağrım hafif oldu onuda ağrı kesiciyle gecirdik ama oğlumu kucağıma aldığımda o tarifsiz mutluluk ve sevinc kadar guzel birşey yoktu herşeyi unutmuştum oğluma odaklanmıştım. şimdi evimizdeyiz geceleri huzursuzluğumuz dışında başka bir sıkıntımız huzursuzluğumuz yok onuda atlatacağımıza eminim en kısa zamanda.
doğumda herkeze dua ettim oncelikle bebek isteyen herkeze allahım bu duyguyu onlarada tattır onlarda bilsin nasıl bişiymiş duygu diye allaha yalvardım umarım allah herkzin gonlune gore verir. doğum yapacak arkadaşlar allah sizede kolay doğumlar nasip etsin hepinizi seviyorum azcık uzun oldu ama idare edin artık. hepinizi opuyorum