5.ayda dr.agittiğimizde nasıl doğum yapacağımı sorduğunda normal doğumu kafaya koyduğum icin dr.uma soylediğimde bana sezeryanı neden duşunmuyorsun sen hic normal doğumun sancısını cektinmi diyerek terslemişti beni ama ben kafaya koymuştum bir kere mutlaka normal doğum yapmalıydım kucukluğumden beri ameliyattan korkardım ve en sonunda hayatımda en korktuğum şey başıma gelmişti
bir cuma gecesi sabahtan beri cektiğim doğum sancılarımın şiddetinin artmasıyla hastaneye gittik hemen odaya cıkarılıp ebelerin kontrolu ve dr.umun gelmesiyle nst nin de sonuclarıyla acilen sezeryana alınıyordum,cunku bebeğimin kalp atışları 2 defa durmuştu tabii bunun ne anlama geldiğini sonradan anlayacaktım,meğerse bebeğimin kordonu kısaymış istesemde normal doğum yapamazmışım :cok uzgunum:
1 saat icerisinde odama donmuştum ve bebeğim yanımızdaydı hayatta en korktuğum şeyin sonucunda boyle bir varlığa sahip olacağım hic aklıma gelmezdi butun acılar soylenen sozler kimse ama hic kimse o an onemli değildi benim icin cunku minik kelebeğim biricik oğlum doğmuştu
Allahın bana verdiği en buyuk armağandı,Allah onu nazarlardan saklasın,sağlıklı bir şekilde buyumesini nasip etsin...