22 Ekim sabahı kontrole gidiyoruz,henuz bir belirti yok,ne olacağını bende bilmeden sıkı sıkı karnımı okşuyorum ve dua ediyorum,herkez yanımda eşim,annelerim babam..butun herkeze haber vermek istiyorum icimden hep bir gulme geliyor kıkır kıkırm,
Giyindik hazırız,kapıdayız,evimize bakıyorum ve vedalaşıyorum... 9 aydır bu ev seni bekliyor donuşum muhteşem olacak diyorum ve biniyoruz arabaya.

kızımın valizi,tulumları,bezleri,benim geceliğim, terliklerim, herşey tamam...

Gule oynaya hastanedeyiz.. Saat sabah 8 Kontrollerim yapılıyor ve durum onaylanıyor doktorum diyor ki,tamam yatırıyoruz hastaneye..daha doğum başlamamış her an başlaya bilirde bugun olmazsa yarın sezeryan gunun diyor..

Gozlerim faltaşı... Herşeyi biliyorum dualarımı edicem, sakin olucam, panik yapmamalıyım (ama yapabilirim, hatta kalp atışlarım sacma bir hızla ilerliyor)
Ufak bir sorun var, sancım yok kikir kikir kikirdemeye devam ediyorum.
sabah 9 da hastaneye yatıyorum..okunmuş pirinclerimi yutuyorum..

Saat 12 ye geliyor.. Doktora diyorumki sanacım başladı heycandan,.oğlen 4,5 sularında sancı odasına alınıyorum.. Koluma takılan serumla alnımdan suzulen terler ve gerisini anlatamayacağım 12 saat sancı.. Sancılar... Cok sancılar...

Kızım kollarıma gelmek icin olağan ustu bir mucadele veriyor, ben ona yardımcı olmalıyım, ikimizin birlikte ilk mucadelesi bu..Sabah 9 dan gece 04 e kadargecen 18 saatlik bir mucadele..Ha gayret...

Doğumhaneye goturuyorlar beni akşam olmuş, cok yorgunum..doğumhaneye giderken goruyorum ki ailem, sevdiklerim herkez koridorda, yuzleri bembeyaz, dualarla uğurluyorlar beni.. telefonum sabahlığımın cebinde, Hemşire pamukla dudaklarımı ıslatırken diyor ki bunu bırakalım odanıza. Lutfen yanımda dursunu o kadar zor soyluyorum ki, bişey diyemiyor..eşime tek yakınlığım telefonum,...

Filmlerdeki gibi başımın ustunde kocaman ışıklar.. Kısın ışıkları kızımın gozune fazlagelir...
Nefes.. Tut nefesini... Ver şimdi.. Nefes.. Ben sadece soylenenleri yapıyorum, gucum azalıyor ama azalmıyor... Hep az kaldı diyorlar ama az kalmıyor.. Acaba kızım iyi mi?.. Hadi... Başı gorundu diyorlar... Karnıma bastırıyorlar.. Kızımın canı yanmasın.. Allahım bize yardım et.....ikimize.

Ve kızım'ı goruyorum...sabaha karşı 04:10 gece;
23 Ekim... Kızım'ın doğum gunu bugun...Omrumun anlamlandığı gun bugun.. Gozlerim dolu dolu, şukur edicem omrumun sonuna kadar.........