39. haftamı doldurmama 4 gun kalmıştı. 9 ay boyunca kontroller icin Duzceden Adapazarına Adatıp hastanesine gittik ve tahmini doğum tarihime 10 gun kala doktorum Sadık bey kayak yaparken ayağını kırdı
( Bunu duyduğumda ne kadar uzulduğumu ve korktuğumu tahmin edemezsiniz. Hem doktoruma uzuldum hemde şimdi ben ne yapacağım korkusu sardı icimi. Hemen doktorumun asistanıyla goruşup bundan sonra ne yapacağımızı sordum. O da Sadık beyle goruştuğunu ve beni hastanedeki başka bir doktora yonlendirdiğini soyledi. Beni yonlendirdiği bayan doktor daha ilk muayenemde sezeryandan bahsetmeye başladı, oysaki Sadık bey hep normal olduğunu soylemişti bana. Artık doktorumda doğuma yetişemeyeceği icin yapacak hic bi şey yoktu. İtiraz etme şansım yoktu. Cunku ısrarla bebeğin kafasının benim normal doğum yapmama musait olmadığını soyluyodu, biraz iriymiş. kontrole gittiğimizde perşembe gunuydu ve cuma yada pazartesi gunu sezeryana girebileceğimi, tercihi benim yapmamı soyledi.
Biz ne olur ne olmaz diye Duzcede de doktor bulmuştuk ve 5. ayımdan itibaren onada duzenli konrole gidiyodum.ve o da sezeryan demişti hep bana. Eşimle cıktık Duzceye evimize doğru gelirken "mademki sezeryan, zaten sadık bey de doğumda olmayacak, neden Adapazarına gidelimki" diye duşunduk ve hemen Duzcedeki doktorumu aradım , mumkumse hemen yarın ameliyata girmek istediğimi soyledim. o da saat 4 de ameliyata girebileceğimi, sabah 9 da hastaneye gelmemi ve yatışımın yapılmasını soyledi, (cunku o da o hafta icinde sezeryana almak istemişti beni. )1 kac gun daha ileri atsaydım stresten bana yada bebeğe bişey olabilir diye duşundum ertesi gunu herşey bitsin dedim. :gitme:
O gece hastane cantamızdaki son kontrolleride yapıp yattım, yatarkende bol bol dua ettim. Bir guzel uyuduk oğlumla son son.. Sabah saat 6 da eşimle kalkıp kahvaltımızı yaptık, 7 den sonra hic bir şey yememem gerekiyordu. Saat 9 da Duzce Ozel Hayri Sivrikaya Hastanesinde olduk. Odamıza gectik. Nedense bende hic heyecan Yoktukaydirigubbakcemile3 Eşim Enis benden daha fazla heyecanlı gorunuyodu :1shok: Ameliyat onluğumu giyip yatağıma yattım , damar yolum acılıp serumun takıldı. 1-2 saat sonrada sonda icin geldi hemşire. eyvah dedim işte herkesin korkuyla bahsettiği sonda geldi işte. Gozlerimi kapattım , hemşire bitti dediğinde inanamadım. Bu muydu yani kaydirigubbakcemile2 Hic bişey hissetmedim ben:teytey:
Oğlumla son saatlerimdi, babasıyla beraber onunla konuştuk, bir kac saat sonra yanımızda olacağını soyledik ona. O da yerinde duramıyodu zaten, nasıl hareketliydi, Cıkmak istiyodu bir an once yavrum. Saat yaklaştıkca bende heyecan artıyodu. Korku kesinlikle olmadı, sadece merak ve heyecan vardı. Saat 4 e 10 kala hemşireler geldiler ve " Zaman geldi artık" diyip bonemi kafama taktılar alkisalkisalkis Kayınvalidem " Hadi oğlunu kucağına alıp gel " dedi gulerek. Bende " Tamam oğlumla gelicem" dedim. Aşkım elimi tutarak asansore kadar yanımda geldi, asansorun kapısına geldiğimizde hemşire " eşiniz burdan sonra ayrılıyor artık" dediğinde ben artık tutamadım kendimi ve ona sarılıp ağlamaya başladım :gitme: Canım benim o da ağladı bitanem..
Ameliyathaneye indiğimizde o kadar ferah bi yerdi ki ben herşeyi unuttum. Hic hayal ettiğim ve bahsedilenler gibi korkunc bi yer değildi. Fonda cok guzel bir muzik calıyordu. Hekes gule oynaya hazırlık yapıyodu. Beni yatağımdan ameliyat olacağım sedyeye aldılar. Dik oturur pozisyonda başımı one eğerek sırtımdan spinal aneztezi olacağım icin iğnemi yaptılar. O da hic korkulacak bişi değil, sac teli kadar bi iğne, pire ıssırığı gibi bişeykaydirigubbakcemile3 İğneyi yapar yapmaz ayak parmaklarım uyuşmaya başladı. Beni yatırdılar. Uyuşukluk hızla yukarı doğru cıktı. Artık belden aşağımı hissetmiyodum. Anestezi uzmanının elinde bir iğne surekli bana batırıp duruyodu hissediyomusun diye. O kadar iğne batırdıki kevgire dondum delik deşikkaydirigubbakcemile3
Onumde perde var tabi hic bişey goremiyorum. Alt tarafta cıplak cok utandım :kedi:
ben " muharrem bey nerde niye gelmedi o " dedim korkuyla. Muharrem bey doktorum olur
) Meğer adam ordaymış ben suratındaki maskeden tanıyamamışım) ilahi kaydirigubbakcemile3" Ben burdayım didemcim" dedi cok utandım
) " Şimdi doktor bey bebeğin kafasının ne tarafta olduğuna bakmak icin karnına biraz bastıracak korkma sakın , daha ameliyata başlamıyoruz" dediler. " Tamam " dedim hic korkmadım Allah icin
) :sinifsinif: ve o an sarsılmaya başladım, cocuğu cıkardıklarını anladım ve kafamı kaldırmaya cırpınmaya başladım. " miğdem bulanıyo " diye bağırdım. Ama inanın buyuttuğum kadar değil, sadece korktum sarsıntılardan dolayı. Miğdem bulanmaya başladığında mutlaka soylememi istemişlerdi, meğer o anda cocuğu cıkarıyolarmış, bulantının sebebi oymuş. O anda beni hemen uyuttular. Cocuğumu goremedim cıktığı anda:1shok: o kadar cok istiyodumki orada onu gormek. hep benim yuzumden :mymeka: saat 4:20 gece bebeğim dunyaya gelmiş, bende saat 5 te odama cıkarıldım. Asansorden indiğimde eşimin elimi tuttuğunu hatırlıyorum. Odama gittiğimde herkes oraday beni bekliyodu, uyku iğnesinin etkisiyle gozumu zar zor acıp bebeğimi aramaya başladım. Ve hemen aşkım yanıma getirdi Adaşah'ımı bu minik prensmiydi icimde kıpırdayıp duran kıpkırmızı, şiş gozlu, minicik bişey .. kokladım kokladım icime cektim onun o mis kokusunu.. Cennet kokusu dedikleri o olsa gerek.. Allah herkese o duyguyu yaşatsın inşallah.. Hemen boyunu ve kilosunu sordum 56 cm 3.750 gram mış tosuncuğum) Doğduğu gunu ve şimdiki resmini ekliycem bakarsınız.. Şimdi 5,5 aylık hala tosun gibi maşallah ) Babasının aslancığı, annesinin tombul kurdu, bizim Adaşah'ımız o.. Allah herkesin yavrusuna uzun omurler versin.. :Saruboceq: NOT: spinal anesteziden cok memnun kaldım, o gece ayağı kalktım hic şikayetim olmadı. Yalnız tek hatam doktoru dinlemeyip bol sıvı tuketmemem oldu. 10 gun baş ağrısı cektim, kafamı kaldıramadım. Bol sıvı alsaydım o da olmayacaktı. Bugun doğum yapacak olsam yine spinal anesteziyi tercih ederim.. kaydirigubbakcemile2