Nasıl gecti 9 ay, toplu iğne başı kadar bi kalp atışıyken şimdi nasıl kollarımdasın? Oyle guzelsin ki…

Nasıl sakindim, nasıl huzurlu ve kararlı. Herkesle tek tek vedalaştım.Kimsenin gozlerine bakamadım, baksaydım kimse susturamazdı beni, ağlamayacaktım bundan sonra guclu olmalıydım anne olacaktım!!! Bir tek ananene sarılması cok zordu meleğim.Hic bırakmasın istedim beni, ayrılmasın yanımdan. Yukarı cıkmasını istemedim, cıksaydı bırakamazdım onu. Cok kuvvetliydim ama bi o kadar da caresiz ve korkulu. Boyle zamanlarda bir tek annesini ister insan yanında. Bende bi omur senin yanında olabilecek miyim acaba? Dirayetli gorunmeye, dolan gozlerimi saklamaya calışarak bekledim kuzum, icimde ne fırtınalar kopuyordu bi bilsen.Ama nasıl huzurluydum,nasıl inanclı…

Sonra tekerlekli sandaleyeye oturtturdular beni.Baban,sen ve ben yukarı ameliyathanenin kapısına gittik. Yeşil bi onluk ve bone verdiler bana. Kıyafetlerimi babana teslim ettim. İşin en zor kısımlarından biriydi, babanla vedalaşmak. ‘Bana bişi olursa once Allaha sonra sana emanet kızımız, hakkını helal et aşkım’ dedim,sımısıkı sarıldım ve arkama bakmadan uzaklaştım yanından.O an bir daha hic geri donemeyecekmiş gibi hissediyor insan. Ama başardım, hic ağlamadan işin en zor kısmını hallettim kuzum.

Artık sadece ikimiz kalmıştık meleğim.Başına neler geleceğini bilmemek cok kotu.Ama sonunda o cennet kokunu duyacağım icin herşeye tum acılara hazırlıklıkydım meleğim. İnanamassın ama tum heyecanım,korkum bir anda bitti. İnanılmaz bi huzur duygusu ve mutluluktu artık hissettiğim. Yaklaşık 2 saat bekledim sıranın bana gelmesini.Nasıl da sabırsızdım. Doktorlar, hemşireler ve diğer hastalar rahatlığıma ve neşeme inanamadılar, sonunda bizi kavuşturmak icin ameliyathaneye aldılar. Anestezi uzmanı bel fıtığı hastası olduğum icin spinal vurmayı istemedi.Ama ‘tum ağrıları goze alıyorum, kuzumun doğumunu gormek istiyorum ‘ deyince dayanamadılar kararlılığıma ve spinal anestezimizi vurdular. Ama gozumu actığımda sen coktan dışarıya firar etmiş ve benimle kavuşmak icin temizlenip bekleme odasına alınmıştın bile kuzum. Maalesef tam olarak uyuşmadığım icin tamamen uyutmuşlar beni, dikişlerim dikilirken uyandım.Seni aradım, yaşadığım korkuyu bilemezsin kızım, kotu bişi oldu sandım. İlk olarak kızım nerede, sağlıklı mı dediğimi hatırlıyorum.Bir iki dakika icinde kendime tamamen geldim. Surekli ‘cabuk olun, kızım beni bekliyor ‘ diyordum, sonunda dikişlerde bitti ve ayılma odasına geldim. Sesini duyuyordum kuzum, senin sesini, bebek sesini. Sonra kaldırdılar seni havaya, bana doğru. Nasıl bi duyguydu o Allahım, ağladım doya doya hıckıra hıckıra hayatımda ilk defa mutluluktan ağladım meleğim. Nasıl gururluydum, başarmıştım başarmıştık. Sonra yanıma getirdiler seni uzun uzun kokladım cennet kokunu,işte o anda tum dunya durdu benim icin. Sahip olduğum herşeyi feda edebilirdim o anda. Canımı isteseler bir an bile tereddut etmezdim kuzum. Canımın parcasısın sen benim, canımdan cansın. Canımdan kıymetlimsin. Nasıl da sokuldun goğsume,nasıl da titriyordun. Tum sevgimin ve varlığımın yureğimden kopup sana aktığını hissettim meleğim. O kadar guzeldin ki… O kadar masum…