Şuan biricigim 28 gunluk.Biraz gec oldu hikayemizi yazmak icin ama ancak vakit bulup pc basına gectim..
İşte bizim hikayemiz...
Evlendikten sonra hemen cocuk yapmak istemedik.Gecen 1 sene sonrasında bozulan adet duzenimle doktorun yolunu tuttuk.Gittigimiz doktor bizi oyle telaslandırdı ki,artık duşunmeye baslamamız gerekıyor hatta doktora gore normal yoldan bebegimiz olmayacaktı.lulululululuDoktor esımden spermiogram istemiş,cıkan sonuclara gorede bu degerlerle sizin dogal yoldan bebeginiz olmaz demişti.Oysa degerlerımız hıcte doktorun dedıgı kadar duşuk degildi.Gittigimiz uroloji uzmanı bize 6 ay sure vermiş eve gondermişti.
Bunda eksik birseyler oldugunu duşunen ben,netten arastırmalara basladım.Kadınlar Klubuyle tanısmam bu sayede oldu.:enbuyukkk:
Arastırmalarım sonucunda KECİBOYNUZU KURUNU bulmus,hemen esıme yapmaya baslamıstım.Uroloji uzmanının verdıgı 6 aylık sure bitmiş,benim adet duzeni hepten stresle bozulmustu.Her ay gecıken adetle umutlanıyor,defalarca test yapıyordum.Artık eczanelere gidip test almaya utanır olmustum.:kedi:
Gittigimiz kadın dogum uzmanı adetın duzene gırmesı icin ılac verıp gonderdı bizi.1 sene dolmadan tedavıye baslamanın gereksız oldugunu soyledı.Beklemeye devam edıyorduk.Bu arada da 1 sene korundugumuz icin nasıl pişmanlık icindeydım.
Birkac ay sonrasında memleketten gelen akrabamıza ufaktanda olsa durumumuzu anlatmıs,onun tavsıyesı uzerıne ankaranın yolunu tutmustuk.Akrabanın cocuklarıda tedavıyle oldugu icin bizi cok ıyı anlıyor,bizde tavsıyelerıni tutmaya calısıyorduk.Ama aklımızda da hep ılk basta gıttıgımız doktorun soyledıgı vardı.bu degerlerle normal yoldan bebegınız olmaz..lulululululu
Ankaradakı doktor hem esımden hemde benden tahlıller ıstemıs,cıkan tahlıller yuzumu guldurmuştu.Artık spermiogramın ne oldugunu,hormon degerlerını adım gibi biliyor,cogu seyi doktor soylemeden kendım yorumluyordum.
Sonuclarımız gayet iyiydi,hele esımınkıler kurden sonra gayet guzel bır sekılde artmıstı.
Ama Ankaradaki doktor asılama yapılması gerektıgını soyluyordu.O ay gonaphene baslamıs,ama asılama yaptırmak ıstemıyordum.Madem degerlerımız ıyıydı o zaman neden asılama yaptıracaktık.Yuregimin sesini dinledım ve o ay herseyı oluruna bıraktım.O ay husranla sonuclandı.Ardından bulundugum ıldekı doktora tedaviye devam etmeye karar verdım.ilk ay ,ikinci ay ucuncu ay derken 4.ayda BİRİCİGİM artık benimleydi.4 ay boyunca yumurta gelıstırıcı ilac kullanmıs 4.ayda hamıle oldugumu ogrenmıstım.Gittigimiz doktorların soyledıklerının tersine normal yoldan 14.ayda hamile kalmıstım.Rabbim ol dedıkten sonra nihayet bende hamıle kalmıstım.Keciboynuzu,catlatma ignesi vs. belkı vesileydi bu yolda ama gercekten faydasını gormustuk.Şukurler olsun.9 ay heyecanlı bir şekilde gecti.37.hafta kontrolumuzde doktorumuz dogumun sezeryanla olucagını ,38+3 te bebegimizi alıcagını soyelmişti.Artık doktorumuzun verdıgı gune adapte olmustuk.
01.07.2009 gunu...
Gece boyunca surekli dogumun nasıl gecicegini,ne olup bitecegini,biricigimi duşunup dururken sabaha karsı ancak gozumu kapattım.Sabah erkenden uyandım.Son kez cantamı kontrol ettim.Eşim ve annemde uyanıp,hazırlandıktan sonra hastanenın yolunu tuttuk.
Dokunsalar aglayacak haldeyim.Arabada hic konusmuyorum,aglamak hic istemiyorum.Şimdiden dogum moduna girmiş haldeyim.Nihayet hastaneye varıyoruz.Hemen doktorumuzun yanına cıkıyoruz.Yatış işlemlerimizi tamamladıktan sonra nst icin sıraya giriyoruz.Sıra diyorum cunku hastanede tek nst aleti var ve benimle birlikte 3 kişi daha sezeryan olucak.3 muzde de bir heyecan var.Hemsire sırayla kolumuzdan damar yolu acıyor.Benden oncekiler nst ye giriyor sıra bende.Nst odasındakı kadınlar acımış gozlerle bize bakıyor.İlk dogumun mu?kız mı erkek mi?niye sezeryan diye soru sorup,meraklarını gidermeye calışıyorlar.Kimisine cevap veriyorum kimisini duymamızlıktan gelıyorum.kaydirigubbakcemile3Onlarla ugrasacak halim yok.
Nst den cıktıktan sonra odamızın hazırlandıgını ve odaya gecmemız gerektıgını soyluyorlar.Esyalarımızı alıp odamıza gecıyoruz.Hemsire odaya gelıyor,yeşil renkte cıtcıtlı onlugu bana verip,giyinmemi soyluyor.O onlugu giymek bile beni etkilemeye baslamıstı.
Onlugumu giyip,yatagıma uzandım.Acılan damar yolundan serum verildi,beklemi soyledıler.
Benden baska 2 kişi daha sezeryana girecegi icin,sırayla bizi alıcaklarını soyldıler.Onları doktorların farklıydı.Eşim arada bir koridora cıkıp ne olup,bittigine bakıyor,sıranın ne zaman bana gelıcegını hesaplamaya calısıyordu.Kendımı kurbanlık koyun gibi hissediyorum.Dokunsalar aglıcam ama guclu olmam lazım,annemi duşunuyorum ve bogazımda dugumleniyor hersey.Odanın icinde sıranın sana gelmesını beklemek gercekten cok can sıkıcı.
Eşim tekrar korıdoru kontrole cıkmıs dıger kişilerin amelıyattan cıktıgını,artık sıranın bana gelebılecegını soyledi.Birden iceriye hemsire geliyor,sonda takıcagını icerdekilerin dısarı cıkması gerektıgnı belırtıyor.Sonda takılırken kendımı oyle bır sıkıyorum kı,canım acıyor.
Nihayet takıldı,rahatladım.Peki bununla nasıl duracaktım?Heran cıkıcakmıs gibi geliyor.
Tekerlekli sandalye getiriyorlar.Yavasca kalkmamı ve sandalyeye gecmemı soyluyorlar.
VEE..artık sıra bana gelmıstı.Tekerleklı sandalyedeyim.Arkamda eşim,annem ve kayınvalıdem var.Kimseye bakmıyorum baksam aglıcam.Guclu olmalıyım,kendımı koyverırsen genel anestezıye alırlar,biricigimin dogdugu anı goremem diye endişeleniyor,kendımı sıkıyorum.Gulmeye calıssamda sesımde hafif bir titreklik var...
Asansore biniyoruz,amelıyathane zemin katta.
Kucagıma dosyamı verıyorlar.Sıkıca tutuyorum,ondan kuvvet alıyorum sanki.
Nihayet amelıyathane onundeyiz.Annem opuyor,sarılıyor,kayınvalıdem,ve eşim..
Bu faslı hic begenmıyorum,aglıcam ama aglayamam.taş gibiyim.Annem uzulmemeli,zaten sabahtan beri cok panik halde,hep onu duşunuyorum.guclu olmaya calısıyorum.
Ameliyathanenın kapısı acılıyor,iceri giriyoruz..
3 amelıyat salonu var icerde..Salonların hemen onunde bırakıp gidiyorlar beni.Etrafı incelemeye baslıyorum.Salonun tekinin kapısı hafıfce acılıyor,ıcerde amelıyat var.:1shok
oktoru ve elındekı makası goruyorum,hemen kafamı ters tarafa cevırıp,elımdekı dosyaya bakmaya calısıyorum.Meger benım sezeryana girecegim salonda diger 2 kişiden birisi varmıs onun uyanmasını beklıyorlarmıs.Nihayet onu cıkartıyorlar.sedyeyle giden kadını gorunce bakakalıyorum.
Birden yanıma bir doktor gelıyor.Ben anestezi uzmanıyım diyerek lafa baslıyor.
Kendımden emın sorular soruyorum.Genel anestezı ıstemıyorum,benı spınal yapın dıyorum.Eger ıcerı gırınce cesaretım kırılırsa sakınlestırıcı yaprmısınız dıyorumkaydirigubbakcemile3Adam sasırıyor,guluyor.En ıyı kararı vermısınız,merak etme ben hep yanında olucam,sen istediginde biz senı sakınlestırırız diyor.
ve ıcerı alıyorlar benı.İcerisi buz gibi soguk.Ne kadar sogukmus diyorum,burası boyle dıyorlar.Nıhayet kendı doktorum gelıyor,nasıl oldugumu sorduktan sonra ekıbiyle konusmaya dalıyor.Anestezi uzmanı oturur hale gelmemi,hafıfce başımı one egmemi soyluyor.İgne vurulurken hareket ederim diye korkuyorum ama cok şukur hic birsey hissetmeden ignemi yapıyorlar.Beni ameliyat sedyesine yatırıyorlar.Başımda anestezi uzmanı var.Ne zaman uyusmaya baslıcam diyorum,birazdan baslayacaksın diyorlar.Sakın tamamen uyusmadan baslamayın diyorum.Ayaklarımı hissediyorum,baslamayın sakın diyorum..Guluyorlar..Anestezi uzmanım hafifce ayagını kaldır bakalım diyor,ilk basta biraz kaldırıyorum baslamayın sakın baslamayın diyorum.tekrar soruyor sımdı kaldır dıyor,evet simdi hissetmiyorum diyorum.Omzumda aletler var,sanırım tansıyon ve kalp atıslarını kontrol edıyor.Kollarım iki yanda,parmak ucumda mandal gibi birsey takılı.
Gogus hizama yakın perde kapatıyorlar.Anestezi uzmanım,yandakı masayı gosterıyor.birazdan bebeginiz yandaki masaya gelıcek annesi,yana dogru bakın diyor.
Yaklasık 10 dakıka felan gecmıstır.Tam yana dogru bakıyorum ki,inga diye bir ses..
Halen sakinim.Bebegim hemsırenın kucagında.Masaya yatırıyor,burnunu,kulaklarını agzını temizliyor.Ah birtanem aynı babasına benzıyor diyorum.opuyorumnanaktanSaglıklı mı dıyorum,hemsıre evet cok saglıklı iyi diyor.Rahat bir nefes alıyorum.
Ameliyat ekibinden diger bir doktor,aa sarısın bebek diyor.Hafıfce gulumsuyorum.İcimden o benim bebegim diyorum...:1hug:
Hemsire kucagına alıyor,opmem icin yanıma getırıyor.Alnına opucuk konduruyorum.VE bebegimi amelıyathaneden goturuyorlar.
Bebegim gittikten sonra iyice sersemlesiyorum.Anestezinin etkıısıydı sanıırm.
Midem bulanmaya baslıyor.Kusucam,kusucam..Midemdekileri cıkartıpta rezıl olmak istemıyorum.kaydirigubbakcemile3Doktorum kus yavrum sıkma kendını diyor.cok şukur ki,cıkartmıyorum.zaten kucuklukten beri mide bulantısından nefret ederim..
Birden gogsume bir agrı giriyor.Sol gogsum agrıyor,cok fenayım diyorum.Korkma birsey olmaz diyorlar.sakinlestırıcı yapın,dayanamıyorum diyorum.Diger doktor hemen seruma birseyler katıyor.Biraz daha iyiyim.Ama verdıklerı ılacın etkısıyle gozumğ acamıyorum.Yana bakınca basım donuyor.Yana bakınca basım donuyor diyorum,bakma sende diyip guluyorlar.lulululululu
Bende en iyi seyin gozunu kapatıp beklemek oldugunu duşunuyorum.Gozum kapalı,bilincim yerınde ama gozlerimi acamıyorum.Bayagı bir zaman gecmıs sanırım ki,birden gozlerımı acmaya basladım.Bitmedi mi halen diyorum..Bitti bitti diyorlar..
5 dakıka sonra tekrar soruyorum,ne zaman bıtecek bıtmedı mı dıyorum.Tamam bitti diyor diger doktor..serumu takılı olan yerden cıkartınca anlıyorum bittigini cok sukur bunuda atlattım diyorum.Sedyeye alıyorlar..Biran once amelıyathaneden beni cıkartsınlar istiyorum.biricigimi biran once koklamak istiyorum.Annem esım nasıllar acaba?Nasılda merak etmişlerdir beni simdi..
Nihayet amelıyathaneden cıkıyoruz..Kapı acıldı..Eşim gulerek bana dogru geliyor.Biricik nasıl diyorum,aynı sana benzıyor.Eşim oyle sevgi dolu bakıyor ki bana,gozlerındeki parıltıyı asla unutamıcam.Odamıza cıkıyoruz.yavasca benı yatagıma koyuyorlar.
VE biricigim..annesının kuzusu..mışıl mışıl uyuyor..kucagıma alıyorum,opuyorum,kokluyorum..Aynı babası diyorum..
Babası beşigine koyuyor.
ve sonrası..
Birden bir uşutme gelıyor.Titremeye baslıyorum..o sıcakta uzerime ne bulursa orttu annem.tiril tiril titriyorum..senağlama
o kadar cok kendımı sıkmıstım i,artık aglama sırası gelmıstı.
Basladım aglamaya.hemde hıckırıklar icinde.Bizimkiler sasırıyor,agrın mı var dıyorlar..Aglamaktan konusamıyorum..Artık annemi degıl kendımı duşunuyorum..
bir sure sonra agrılarım baslıyor.Dikişlerım cok agrıyor.hemsıre agrı kesıcı yapıyor.
Aksama dogru artık ayaga kalkmam gerektıgini soyluyor hemsıre.Kalkmak istemedim cok agrım vardı.Hemsıre ısrarla kaldırmaya calıstı.Hafıfce dogruldum,yurumeye basladım.
sezeryanda ne kadar cok yurursen,o kadar az agrı cekıyormusun.
İlk yurume deneyimimden sonra,gece boyunca esımle hastanenın korıdorlarında yuruduk.Yurudukce agrılarım hafıfledı.
2 gece kaldık hastanede.3.gun hastaneden cıktık.
Artık biricigim,mis kokulum bizimleydi.biz 3 kişilik bir aileydik..Onun icin herseye deger..
ALLAH ıma binlerce kez şukurler olsun onu bize gonderdıgı icin.:Saruboceq:
herkes bu duyguyu yasasın,kimsenın kucagı boş kalmasın insallah.:Saruboceq:
biraz uzun oldu ama her anı paylasmak ıstedım.
sevgiler..opuyorumnanaktan
:ecrin_bebek: