ANNE - BABA EĞİTİMİ

Bir insanın bu dunyada sahip olabileceği en değerli varlığı cocuklarıdır. Hepimizin cabası ve endişesi cocuklarımızı en iyi şekilde yetiştirmektir. Bu cabalarımızın bir parcası onların iyi bir eğitim almalarını sağlamaktır. Bugun bir anne-babanın yapabileceği en değerli yatırım, cocuklarına iyi eğitim imkanları hazırlamaktır. Eskiden ana-babalar, cocuklarını cok sevdikleri icin, ileride sıkıntıya duştuğunde işine yarasın, zorluk cekmesinler diye, evler, arsalar, mulkler, miraslar bırakıyordu. Cocuklarımızın bu mirası korumakta zorluk cektiğine bircoğumuz tanık olmuşuzdur. Halbuki bugun cocuklarımıza sağlayabileceğimiz en onemli mirasın eğitim olduğu kabul ediliyor. İyi bir eğitim almış ve kendine guvenen cocukların istediğini elde edebileceğine inanıyoruz.
Bir cocuğun eğitiminden istenen sonucun alınabilmesi, ancak aile ile eğitim kurumunun sıkı ve samimi işbirliği ile gercekleştirilebilir. Bir cocuğun eğitiminin sadece onu bilgi sahibi yapmak ve sınavlara hazır hale getirmek olmadığının bilinmesini istiyoruz. Cocuklarımızı sınavlara hazırlamanın yanında onların duygusal, sosyal, bedensel, ahlaki ihtiyaclarının ve sorunlarının karşılanması da eğitimlerinin onemli parcalarını oluşturmaktadır. Başka bir ifade ile biz; kendi kendine yeten, atak, girişken, sorumluluk alan, soru soran, araştıran kurallara nicin uyması ya da uymaması gerektiğini bilen, hakkını arayan, gerektiğinde itiraz eden, liderlik vasıflarına sahip, kendisi ve cevresi ile barışık bir insan yetiştirme felsefesine inanıyoruz.
Paylaşmak istediğimiz duşuncelerimiz sizlerin haberdar olmadığı bilgiler değil. Butun anne-babaların iyi niyetli olduklarından ve cocukları nicin iyi şeyler yapmak istediklerinden hic şuphemiz yok. Bununla birlikte bilimsel araştırmalar, cocuklarımızın dengeli ve sağlıklı gelişimlerinin ve eğitimlerindeki başarıların, aile ici ilişkilerden ve ana-baba tutumlarından birinci derecede etkilendiğini soylemektedir. Bu itibarla cocuklarımız ile ilişkilerimizi ve ana babalık anlayışlarımızı, aşağıda ozetlenen bilgiler cercevesinde yeniden gozden gecirmemiz gerektiğine inanıyoruz:
1- Sadece “seni seviyoruz” demekle yetinmeyiniz. Sevgi, duygu ve duşuncelerin paylaşılmasıdır. Evinizin sevinclerine ve sıkıntılarına onu ortak ediniz. Sevgi saydam olmalıdır. “İcinden sevmek” şeklinde bir sevgi bicimi yoktur.
2- Cocuğunuza sevginizi karşılıksız veriniz. Cocuk şartsız sevilmelidir. “On şartlı sevgi” diye bir sevgi bicimi olamaz.
3- Sevginiz hoşgorudur, fakat vurdumduymazlık ve boş vermek demek değildir. Cok sevmek adına her davranışı hoşgoru ile karşılamanın cok olumsuz sonucları olacaktır.
4- Sevgi, cocuğun kendisini tanımasına ve yeteneklerini geliştirmesine yardım etmektir. Onun kendini tanımasına, ifade etmesine ve yeteneklerinin farkına varmasına ortam ve fırsatlar hazırlayınız.
5- “Sen benim soylediklerimi yap, gittiğim yoldan gitme” yaklaşımı son derece yanlıştır. Unutmayınız; cocuklarımız bizim soylediklerimizden cok yaptıklarımızı benimserler. Cocuklar sizin soylediklerinize değil, yaptıklarınıza dikkat eder.
6- Cocuklar ile sağlıklı ilişki kurabilmenin en iyi yolu, once onu duymak, dinlemek ve soylediğini anlamaya calışmaktır. Lutfen cocuklarınızı dinleyiniz. Dinlemek onlarda “onemsenmek” ve “değerli gorulmek” anlamlarına gelir ve “ait olma” ihtiyacını ve duygusunu karşılar.
7- Cocuğunuzun icinde bulunduğu gelişim donemine ait ihtiyacları ve sorunları da vardır; onların oncelikle bu donemdeki ihtiyacları karşılanmalı ve yaşadığı doneme ait sorunlarının cozumunde yardımcı olunmalıdır. Ozellikle psikolojik ve sosyal alanda, cocuğunuzun gelişim donemine ait ozelliklerini ve ihtiyaclarını oğreniniz ve bunları karşılayınız.
8- Cocuğun sağlıklı eğitimi ancak eğitim kurumu ile ailenin etkin işbirliği ile gercekleşir. Cocuğunuzun eğitim gorduğu kurumları sıklıkla ziyaret ediniz ve oğretmen ve uzmanlarla goruşunuz..
9- Cocuğunuzda mulkiyet fikrini oluşturunuz ve ozel hayatın gizliliği ilkesini, onun ozel yaşantısına saygı gostererek kazandırınız. Bu anlamda, cocuğunuza ait eşyaları izinsiz almamak, odasına kapısını vurarak girmemek gibi davranışlar cok onemlidir.
10- Cocuğunuzu bazen tanık, bazen de yargıc olarak kullanmayınız. Yakın cevremiz ile ya da eşimiz ile olan tartışmalarımızda cocuklarımızdan tanık, yargıc ya da iletişim aracı olarak yararlanmak, onların ruh sağlıklarına ciddi zararlar verir.
11- Ona faal olma fırsatı tanıyınız. Butun işlerini onun yerine siz yapmayınız. Unutmayınız, gelişme, olgunlaşma ve oğrenme ancak yaşantılar yolu ile gercekleşir. Cocuklarımızın “problem cozebilen”, “baş etmeyi” bilen, ve “kendi kanatları ile ucabilen” bireyler olabilmesi onlara etkin olma fırsatları tanıdığımız oranda gercekleşir.
12- Kontrolsuz bir bicimde TV programları izlemesine goz yummayınız. Seviyesine hic uygun olmayan cinsel icerikli ve saldırganlık dolu programları izlemesine, yapıcı ve secenek getirici bir yaklaşımla engel olunuz.
13- Korkuya dayalı bir eğitim uygulamayınız. Korkutularak yetiştirilen cocukların zamanla korkan ve korkutan insanlar olacağını hatırlayınız.
14- Ufak tefek hatalarını gormemezlikten geliniz ve toleranslı olunuz. Ondan kesinlikle mukemmel olmasını beklemeyiniz. Aldırış etmiyor gibi gorunseler dahi, bizim duşunce ve goruşlerimiz cocuklarımız uzerinde cok etkilidir. Onlardan mukemmel olmasını beklemek, psikolojik sağlıklarını bozacaktır.
15- Cocuklarınızı “iyi komşu cocukları ile” kıyaslamayınız. Cocukların ruh sağlıklarında kalıcı olumsuz etkiler meydana getiren onemli yanlışlarımızdan birisi de kıyaslamaktır. Eleştirileriniz acımasız olmamalı, yapıcı olmalıdır. Tenkitten cok taktir etmek konusunda comert olmak zorundayız. Eleştirmek gerektiğinde ise, eleştirimizi doğrudan cocuğumuza veya onun kişiliğine değil, yaptığı davranışa yoneltmek gerekir.
(alıntıdır)
Sevgili anne-baba;
Onemli olan mukemmel bir anne baba olmak değildir. Bu konuda kendini geliştirme isteğini duyan ve caba harcayan; yaptığı hataları gorduğunde bunda ısrar etmeyerek, hatadan donme olgunluğunu gosterebilen ana-baba olabilmektir.