annelik cok guzel bişeydir kızlar keliimeler yetmez anlatmaya ama icimizde bazıları bunun farkında değil az once internette bişeye bakarken bu alttaki gunluğu buldum ve okursanız cok sevinirim.şimdiden teşekkur ederim arkadaşlar.
Bir Bebeğin Yarım Kalmış Gunluğunden! 5 Ekim: Bugun var
edildim. Buradayım. Varım. Muthiş bir duygu bu. Var olduğumu
henuz annem ve babam bilmiyor.Bir elma cekirdeğinden bile
kucuğum. Ama ne de olsa, ben benim. Varım ya! Bu bana yetiyor.
Henuz bedenim belli belirsiz, yuzum yok ama, varlığımı ve
benliğimi hissedebiliyorum. Bir kız olacağım ve baharda cicekleri
seveceğim. 19 Ekim: Biraz buyudum. Kımıldamam mumkun değil.
Annem henuz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum. Kalbini
dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin
kıpırtılarını şimdiden hissediyorum. Annem beni cok sevecek.
Annem icin guzel bir surpriz olacağım. 23 Ekim: Hic goremediğim
bir el ağzımı bicimlendirmeye başladı. Dudaklarımda onun
dokunuşunu hissediyorum. Bu "el"in dokunduğu yerler dudağım damağım
oluyor. Duşunun bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde
tebessumler acacak, guleceğim. Dudağımdan ve dilimden sozler
dokulecek. Herhalde once "Anne!" diyeceğim. Anne duyuyor musun
beni? Seninle konuşacağım. Sana guleceğim. Kimilerine gore hÂlÂ
daha var değilmişim… Nasıl olur? Varım ve gulucukler sunacak
dudaklarım da olmak uzere ya… Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne
kadar kucuk olursa olsun yine ekmektir. Oyle değil mi anneciğim?
Ah bir konuşabilsem! 27 Ekim: Bugun pek mutluyum. İcimde tatlı
bir kıpırtı başladı. Artık bir kalbim var. Kalbim atmaya başladı.
Hayatım boyunca boyle atıp duracak. Sevgilerle dolduracağım
kalbimi. Tıpkı anneminki gibi... Annem bedeninde iki kalbin
birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor
musun anne? 2 Kasım: Her gun biraz daha buyuyorum. Kollarım ve
bacaklarım da bicimlenmeye başladı. Hele bir buyusun kollarım bak
nasıl kucaklayacağım seni anneciğim. Şu ayaklarım da tamamlansın
da, beraber cicekli bahcemizde yururuz. Belki birlikte okula
gideriz. 12 Kasım: Ah evet… Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve
kucuk şeyler. Aman Allah'ım parmaklarım da cıkmaya başladı.
Bunlarla cicek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem
tutacağım. Belki de guzel bir şiir yazacağım. Anneciğim, orada
mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak icin sabırsızlanıyorum.>
20 Kasım: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada olduğumu
oğrendi.. Yaşasın! Doktor teyze ozel bir cihazla gordu beni.
Ultrason diyorlarmış. Resmimi bile cekti. Sevinmiyor musun
anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım… 25
Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor. Fakat henuz kız
olduğumun farkında değiller. Onlara surpriz yapacağım.. 10
Aralık: Bugun yuzum tamamlandı. Artık iki guzel gozum, bir kucuk
burnum, dudaklarım ve yanağım var… Anneme benziyorum galiba…
13 Aralık: Artık cevreme bakabiliyorum. Etrafım cok karanlık ama
olsun. Yine de mutluyum. Yaşıyorum ve varım. Kısa bir sure sonra
gun ışığını gorebileceğim, renkleri ve cicekleri tanıyacağım.
Ruyamda gordum. Dunyada gokkuşağı diye bir şey varmış.. Onu cok
merak ediyorum.. Anneciğim, babacığım sizin yuzunuzu de
goreceğim. Tanışacağız…. Mutlu olacağız. Guluşeceğiz.. 24
Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık. Anneciğim, senin
kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atışlarını da sen
duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum. Sesin ne
kadar tatlı… Hic duymadığım bir şey bu… Guzel ve sağlıklı bir kız
olacağım. Kollarında uyuyacağım, yuzune bakacağım, o tatlı sesini
dinleyeceğim. Benim icin ninni de soyleyecek misin anneciğim? Sen
de beni ozluyorsundur mutlaka… Beni koklayacaksın.. Cok
seveceksin, değil mi? 28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor.
Doktor abla neden mutsuz bakıyor boyle... Sen acı cekiyor
gibisin. Kalp seslerin değişti... Sustun. Benimle niye
konuşmuyorsun anne? Anne… Anne… Anneciğim… Yuzumde soğuk bir şey
hissediyorum. Anne, yuzumu parcalıyorlar... Anne bir şeyler yap…
Anne… Kolumu cekiyorlar anne… Canım yanıyor anne... Anne…
Ayaklarımı parcalıyor bu şey anne... Beni sana bağlayan damarı
kopardılar anne… Anne kalbimi parcalıyorlar… Anneciğim… Anne…
Anne… An… Ah! Kurtajınız tamamlandı hanımefendi. Gecmiş
olsun!..

:1no2: