buda benim hikayem...
2007 de eşimle severek evlendik. cok şukur herşey yolunda gidiyordu ama gecim derdine duştuğumuz ve gelirimiz fazla olmadığı icin cocuk duşunmuyorduk.aradan 1 sene gecmişti ve surpriz 1 ay sonra hamile kaldım.Hamileliğim boyunca fazla şikayetim olmadı
Gunler gecti ben 40+2 olmuştum ama kızım gelmeye niyetli değildi.sadece ufak bel ağrıları ve kasılmalarım vardı.o gun kontrole diye gittiğim hastanede NST ye bağlandığımda bebeğimin kalp atışlarının cok zayıf olduğunu soylediler ve hemen yatışımı yaptılar.hastanede 2 gun hicbirşeyim yoktu.3.gun muayenede 3 cm acılmam olduğunu soylediklerinde cok sevinmiştim.akşama kadar daha cok acılır gece doğururum diye duşunmeye başlamıştım.akşamki muayenede yani saat 21:00de hemşire suyumu actı ve ben doooğğru doğumhaneye
( lavman yapıp suni sancı verdiler. saatler geciyor ama birturlu acılma 3 cmden ileriye gitmiyordu. saat sabahın 9u olmuştu ve bende tık yoktu. 12 saattir sancı cekmeme rağmen bebeğim ilerlemiyordu. Ve uzman dr geldi beni acilen sezaryene gonderdi.cunku bebeğimin hayatı tehlikedeydi(.. gunu saat 10:15te prensesim dunyaya gozlerini actı. Benim icinde zorlu gunler başladı.goğuslerim yara olmuştu ve kızımı emzirirken kanıyordu...ayağa kalkmama rağmen doğru duzgun yuruyemiyordum. Dikiş yerlerim cok ağrıyor, acıyordu... sonrasında iltihaplandı, ilac kullandım, derken dikiş yerim şişti...yani kısacası cok acı cektim. Ve bugun... ağrılarımı acılarımı hepsini unuttum inanın...
Darısı tum hamilelere ve anne olmak isteyenlere... Allah kolay doğum nasip etsin...