canım oğlum 2,5 yaşında, 32 aydan sonra ilk defa oğlumsuz bir gece gecirdim.
k.annemler bizdeydi yemeğe onlar giderken
oğlum - bende gidicem amcamla yatıcam dedi.
bende - hadi git istiyorsan ama baban ve ben gelmiyoruz tek sen gideceksin dedim.
herzaman boyle dediğimde derdi.
ama gecen akşam oyle olmadı.
oğlum - olsun ben amcamla yatarım gitcem dedi.
k.annemde zaten pek meraklı olduğu icin birazda haklı olarak alışsın doğum zamanında bensiz kalabilsin diye goturmek istedi.
ve....
oğlum bana el bile sallamadan buyuk bir heycanla gitti. :a015:
bana cok ağır geldi onlar yoldayken bi aradım; herşey yolunda
eve vardıklarında aradım; herşey yolunda
ucuncuye eşim aratmadı. benneyaptımki
ben o gece uyuyamadım ve cok ağladım hep oğlumla gecirdiğimiz vakitler aklıma geldi benden ilk ayrı kalışıydı oğlumun ve anladımki artık o kendi başına bir birey.
sonra sabah kalkınca hemen yine aradım; herşey yolunda ne gece boyu nede uyandıktan sonra anneme gitcem dememiş.
ben bir gecelik ayrılıkta bu kadar uzuluyorsam allah yavrusunu kaybetmişlere sabırlar versin.

arkadaşlar, sizlerle ilk ayrılışlarımızı paylaşalım isterim