hele anne olduktan sonra kayıtsız kalamıyor insan cocuklara..
ayağı cıplak bi cocuk gorduğumde, yada yanımda bi cocuk duştuğumde ah yavrum demeden edemiyor insan.. ağlayan bi cocuk gorduğumde kıyamammm diyorum hep.. onlar sevgiye muhtac.
hicbiri , hicbirimiz bu hayata gelmeyi istemedik, anne babalarımızı biz secmedik.. tıpkı bizim cocuklarımızın bizi secmediği gibi...
ay icimden geldi yazdım valla kızlar.. resimlere baktıkca... dalıyorum oyle uzaklara...sebepli sebepsiz insan duşunuyor icinde bulundukları durumu.. hayat ne garip değil mi? kimi yokluk, sefalet aclık icinde.. kimi mutlu kimi mutsuz... kimi coook zengin bekli sevgiye ac.. kiminin ayağında yırtık bi corap ama mutlu... hayatne garip değil mi!
