Kızlar belki bunu okuyunca şaşacaksınız ama oğlumun buyumesini istemiyorum..en azından cabucak buyumesini istemiyorum yaaa..off offff gecenin bu saatinde cok mu karamsarım gece mi beni bu duygulara surukluyo ben mi gecemi karartıyorum anlamadım..

….ama hep icimde bi burukluk var kızlar..daha 22 yaşındayım ama sanki yaşlanmaktan korkar oldum..sanki oğlum birden buyuycek ve bana artık ihtiyacı kalmıycak benden uzaklaşıcak gibi gelioo..hani derler ya goz acıp kapayana kadar gecti omrum diye oyle olsun istemiyorum ki ben..

…aslında boyle duşunmem de kayınvalidemin cok rolu var..dolaylı olarak..pek sevmem kendisini ama onun icin o kadar uzuluyorum ki..5 cocuğu var hayatını onlara adamış ama şimdi yalnız..arada sırada cocuklarının evine gidio ama nereye kadar sonra o yalnızlığa geri donuyooo..bi ablası varmış onunlada goruşmuyolar yalnız işte yapayalnız..

Eskiden bu kadar korkmazdım yanlızlıktan ama bebeğim olduğundan beri o kadar değiştim ki..ben bile kendimi tanıyamıyorum..baksanıza kayınvalideme acır oldum…

Velhasılı zor bişeymiş anne olmak ..onsuz olmak beni cok korkutuyor..gece gece ne oldu bana bilemiyorum ama hungur hungur ağlamak istiyorum..(((ve biliyorum ki beni cok ii anlayan birileri var.)))).

Aslında cok mutlu bi hayatım var Allaha şukur..eşim gozumun icine bakar Allah razı olsun bi dedğimi iki etmez annem babam yanımda maddi manevi bi sıkıntım yok..kendime uzulecek şey mi arıyorum dersiniz..