Eşimle 19 temmuz 2009 da 3 yıllık flort doneminden sonra evlendik. Bebek konusunu cok konuşmasakda icten ice hep istiyordum. Dile getirmesemde eşimde durumun farkındaydı. 7 eylulde ilk defa korunmadık. Ramazan ayına girmiştik. Orucu nasıl tuttum bi allah bilir birde ben. Ramazanı acaip bi yorgunluk ve halsizlikle gecirdim. Evlenmeden once diyet yapmıştım ve cok kilo vermiştim. Bunyem zayıfladı birde oruc tutunca halsizleniyorum diyordum. Ramazan bitti. O gun bayramın ucuncu gunu evdeydik. Hazırlanıyordum akrabalarla gezecektik. Daha onceden alıp bi kenara koyduğum teste gitti aklım. Sanki bi guc bana hadi yap diyordu. Yok canım bir kere denedik daha hemen olmaz diyorum hala kendime. Eşim evde bilgisayar başında ben yatak odasında. ıcimdeki sesi dinledim. Testi alıp tuvalete gittim eşime soylemeden. O ikinci cizgiye kadar gecen zaman sanki hic gecmedi. Sonuc pozitifti. Ayaklarım titredi. Allahım inanamıyordum. Gercekmiydi. Evet gercekti. Meleğim icimdeydi. Hemen eşime koştum mujdeyi verdim. Ağlaştık, koklaştık.
Rabbim bize en guzel bayram hediyesini vermişti. Cok guzel bi hamilelik gecirdim. Her ay ki kontrollere koşa koşa gidiyordum. Sanki deli gibi bi aşk yaşıyordum. Cunku birtek aşık olunca boyle ayaklarım yere basmadı Karnımdaki tekmeleriyle beni uyandırışı, eşimin hergece yatmadan once karnımı sevmesi, aynanın onunden gecerken donup aynaya onden karnımın arkadan popomun eşimin deyişiyle vucudumun aldığı S şekline bakıp bakıp guluşum ne olursa olsun iyiki yapmışım deyişim.... Herşey herşey cok guzeldi. Yaşamaya değerdi. Her anı benim icin okadar değerli ki. En son ki kontrolum de doktorum bebeğin kilolu olduğunu normal doğumda zorlanacağımı soyledi. Ben zaten dunden razı. Normalden cok korkuyorum. Tamam dedim sezeryan olsun. 24 mayısa gun verdi. Son hazırlıklar yapıldı. Birtek kuafor işim kaldı. Onunda randevusunu cumartesiye aldım. Cuma akşamı koca bir tabak erik yiyip uzerine bir bardak su icip yattım. Uykudayken birden gıcık tuttu beni. Oksururken sanki altıma kacırmışım gibi geldi. Tuvalete gittim. Giderken gozum saate takıldı. Gece 01:30. Tuvalette pembemsi bi akıntı geldi. Aman allahım doğuruyorum ben dedim. Hemen eşime soyledim. Kayınvalidemlerle oturuyorum. Oda dur bakalım deyip hemen evdekileri kaldırdı. Herkeste bi heyecan. Ama ben hepsinden heyecanlıyım. Durmadan ama ben pazartesi doğuracaktım kuafore gidecektim. Kaşım bıyığım ağdam hepsi kaldı boylemi karşılayacağım oğlumu diye soyleniyorum. Hemen doktorumu aradım. Hastaneye gitmemi doğumun başlamış olacabileceğini kendisinin ankarada olduğunu soyledi. Sanki dunya başıma yıkıldı. Okadar hazırlamıştımki kendimi onda doğum yapmaya. Alllahım inşallah doğurmuyorumdur pazartesi olsun nolur allahım başka doktor istemiyorum diye dua ederken baktım herkes giyinmiş beni bekliyor. Durun dedim ben bi duş alayım. ıstemesemde icimden bi ses doğuruyorsun diyordu. Hastaneye gittik. Nst ye girdim. Sancı gorunmuyor. Nobetci doktor bi muayene edelim dedi. Hayır dedim. Beni sezeryana alın direk. Oldum olası nefret etmişimdir o cataldan. Doktor doğumun başlayıp başlamadığını bilemeyiz bakmam lazım diyor. Bu arada halen hafif hafif akıntım var. Annemler kızım yapma bi kontrol ol diyor. Yapacak birşey yok.Yattım o gıcık şeye. Nasıl canım acıdı. Allahım dedim bu bile canımı acıtıyorsa bu kadar doğumu duşunemiyorum. Muayeneden sonra 6 cm acıklık var demezmi. Ama bende gram sancı yok. ıstersen normali deneyelim dedi. Hayır dedim. Allttan muayeneden sonra yok dedim asla normal istemem. Tamam ozaman seni hazırlasınlar sezeryana alalım dedi. Ameliyata girerken herkesi optum. Ama nasıl ağlıyorum sanki herkese veda ettim. Bu arada herkes gelmişti hastaneye. Saat 05:00 te ameliyata alındım. Ameliyathane soğuk. Herkes bi telaş icinde. Doktor geldi. Anestezi uzmanı geldi, elinde bir iğneyle. En son doktorun eline bildiğimiz cımbız ama cımbızın 5 katı buyukluğunde en az aldığını gordum. Sonra onume bi perde gerdiler. Belden aşağımı batikonladılar. Durun dedim başlamayın daha uyuşmadıım. Hemşire yanağımı okşadı. Merak etme daha hazırlıyoruz seni dedi. En son anestezi uzmanının haydi bismillah deyip iğneyi damar yoluna soktuğunu gordum. Ondan sonrası yok Asansorde kendime geldim. ılk annemi gordum. Oğlumu sordum. Cok iyi cok tatlı dedi. Eşimi gordum. Aynısını onada sordum sanki annem yalan soyluyor herkesten duymak istiyor insan işte . O da istediğim cevabı veriyor. Ucuyorum mutluluktan. Herkesin gozlerinin ici guluyor. Ne guzel bi mutluluk. Kendimle gurur duydum. Allahım sırf bu duyguyu yaşamak icin 3 tane daha doğururum diyorum kendi kendime. Sonra bebeğim geldiyor. O ilk bakış ilk dokunuş ilk tanışma. Sanki herşey ozaman anlamlandı. Nasıl birşey bu rabbim, kalbim yerinden cıkacak gibi. Allah kimseye yokluğunu vermesin. Her kadının mutlaka yaşaması gerken bi duygu. Bence yaşamayan insanın bi tarafı hep eksiktir. Şimdi 42 gunluk mevlama şukurler olsun sağlıklı bi bebeğim var. ıyi anlaşıyoruz. Rabbim isteyen herkese versin. Bu arada sezeryandan cok memnun kaldım. Hic ağrım olmadı desem yeridir. ılk gunden beri bebeğime ben bakıyorum. Hic pişman olmadım sezeryan olduğuma. Şukurler olsun hem hamileliğim hem doğumum okadar guzeldi ki. Allah herkese nasip etsin. Doğum Tarih: 22 mayıs 2010 kilosu: 4.150 gr Boyu: 55 cm saat: 05:15