
Ağustos ayına girmemizle bizde ki heyecan başlamıştı ve ben her an doğumu bekler olmuştum... Oysa ki zaman geciyor fakat bende ne ağrı ne sancı oluyordu.
Bebeğim 2 ay once almıştı doğum pozisyonunu fakat hala gelmeye niyeti yoktu.
hem heycanla bekliyordum hemde normal doğumdan cok korkuyordum.. aslında hic istemiyordum normal doğumu ama doktorum herşeyin normal olmasından dolayı doğumun normal olacak isteğe bağlı sezaryan olmayacak diyor ve beni surekli normal doğum icin motive ediyordu...
11.08.2010 eşimle 38+3 kontrolumuze gittiğimizde doktorumuz artık catılara bakma zamanının geldiğini soyledi ve benim bunu duyduğum anda nutkum tutulmuştu cunku herkes cok kotu birşey olduğundan bahsediyordu ve ben cok korkuyordum. O sırada tansiyonumu olcen asistan gulmeye başlayarak doktor hanım kotu bir zmanlamaydı tansiyon 14e fırladı dedi




Catılarımın normal doğum icin musait olmadığı, normal doğum yapmamın cok riskli olacağını soyledi doktorum ve bu seferde heycandan dilim damağım kurudu benim zaten hic normal doğum istemiyordum ve cok mutluydum


16.08.2010 sabah saat 08.00'de bir buyuk bardak meyve suyumu icmek icin uyandım ve tekrar yattım keyif yapmak icin

bugun doğuma gireceğim fakat ben o kadar sakinim ki herkes şaşkın



saat 10.30 gibi hastaneye geldik hamile halimle ve eşimle son kez hastane kapısında 1foto cekildik

yatış işlemleri yapıldı ve o arada herkes hastaneye doluştu oysaki benim doğuma girmeme daha 3 saat var

nst'ye bağlandım son kez ve ciğdem ebemize bu son dedik





bak idrarın gelio dedi eee ben bişi yapmıorum ki nasıl gelio dedim


sonra insanlar hurrraa iceri

başhekim sekreteri baş hemşire ve doğum katının sorumlusu odamıza gelip bizimle cok guzel ilgilendiler odayı tanıttılar onlarlada bir fasıl sohbet ettik guluştuk ve gittiler
2 gece 3 gun kaldım hastanede veher sabah ziyaretemize geldiler sağolsunlar buradan teşekkurler hehehe

anestezi uzmanı geldi son goruşmeleri yaptık.. ardından hemşireler geldi damar yolu acıldı 2tane. 1i yedek her ihtimale karşı..
bu arada bizim oda oyle kalabalık ki klima soğutmuo bile

bizler ise kakara kukara eğlenioruz ben gayet sakin ve normal gorunuyorum

saat oldu 13.30 2 kişi geldi ve hastayı almaya geldik herkes dışarı dedi ve beni sedyeye almaları ile ben bir boşaldım ki sormayın salya sumuk hemde

Aaaa bu ağlıo bebişini istemio bırkaalım dediler ve gercekten oylece bırakıp gidiolardı beni ben daha cook ağlamaya başladım gelin dedim ve cıktık odadan...
kimsenin yuzune bakamıorum herkes birşeyler soyluo ellerim ortunun altında kenetlenmiş ağlıorum
eşimin elini bile tutmadım kimsenin yuzune bakamadım

ameliyathaneye girdik beni 2 kişi aldı iceri herkes kendi halinde birşeyler yapıor ve ben caresiz savunmasız kesilmeyi bekliorum

gozyaşlarım dindi bu arada etrafı suzuorum

hmeen onumu kapattılar ve hazırlıklar başladı... foto mak. verdim erkek asistanlardan birine o da ismi ne olacak dedi Uras Burak dedim aa benim ismimde Burak dedi


anestezi uzmanı geldi havadan sudan sohbet edioruz ve benm hazırlıklar devam edio...
veeeee canım doktorum geldi tatlım nasılsın herşey guzel olcak hic korkma gozlerini actığında bebişin kollarında olacak dedi
ve son kez herkes hazır mı die sordu
herkes hazırdı

ve tum ekip beni alkışladı iyi uykular dedi

kafamı cevirmemle alet seslerini duymaya başladım ve korktummmm ya bayılmadan keserlerse die

anestezi uzmanına baktım o arada saat tam 13.41di

ne zaman bayılırım acaba ya bayılmadan kesilirsem diyecektim -kiiii
ne zman bayılırım acaba dedim gerisi yok

gozlerimi acmaya başladığımda ameliyathane kapısındaydım ve canım cok aciodu
sanki binlerce kesik atılmış uzerine tuz serpilmişti
canım acıyor diyemiyordum cunku dilim donmuyordu
konuşamıyordum...
kafamı sağa sola cevirmeye başladım herkes alkışlayarak gunaydın cok şeker bir bebeğin oldu cok tatlı sana benziyor diyordu
ben konuşmak istedikce inliyordum ve sonunda lutfen su dedim kurumuştu icim
canım acio lutfen su dedim ama yasaktı


odamıza geldiğimizde eşim bebişin fotosunu gosterdi hemen aman Allah ım o ne oyle dedim kapkara sacları vardı oğlumun
inanın eşim kadar kadar gurdu sacları


ve oğluşum geldi hemen emzirmeye calıştılar ben hala yarı baygınım arada uyuyor uyanıorum
ilk emzirme videomu cekmişler de o uykulu halimle bile anne nefes alıomu oğlum burnu tıkanmasın
geceliğime 2 nazar boncuğu takmıştım biri bebeğimin onu takın nazar değmesin oğlumun yuzunude tam goremedim diyorum ama gozlerim kapalı
işte annelik boyle birşeymiş hemen başlıormuş

mis kokulu oğlum kollarımda onemli olanda bu... cektiğim acıları coktan unuttum... zaten hastanede 2 gece kaldım eve geldiğim gunden beride yanlızım..
herşey yolunda Allah ıma şukurler olsun...
bu arada doğuma gireceğim gune kadar ya beğenmezsem ya cirkin olursa ya sevemezsem diye icten ice kendi kendime duşunup korkuyordum ama o dunyanın en cirkinide olsa anneye dunyanın en tatlısı mis kokulusu geliyormuş
ozellikle iyice ayıldığımda kokladım da yıkanmadığı halde mis gibi kokuyordu
ellerini ayaklarını heryerini inceledim herşeyi oyle muntazam oyle guzeldi ki insanı meest ediyordu...işte boyle
