Yeni evlenmistik,benim aklimda cocuk fikri hiiiic mi hic yoktu.ama esim cok istiyordu.surekli bebekten konusar olmustuk ki,ben de bu fikre iyice isindim derken evlendigimizin 4. ayinda hamile kaldim.hatta adetten 5 gun once ogrendim bunu....bilseniz oyle bir karmasik duygular icerisindeydim ki anlatamam.icimde bir can tasiyordum,cok garip bir duyguydu.
Ilk 3 ayi bulantilarla,mide agrilariyla cok zor gecse de sonradan toparladik ve cok sukur guzel bir hamilelik gecirdim.9 ayin sonunda cati darligim sebebiyle sezeryana gun aldik.25 Mayis.sabah 06.45-de hastanede olmam lazimdi.
Gece dusumu aldim,saclarima fon cektim melegime kavusmama saatler kala uyumaya calistim.ve sabah 05 30-da artik ayaktaydim ve hazirdim.hastane evimize yakin oldugundan 06 30-da evden ciktik.hastanede yatis islemlerim yapildi ve asansor acildi bi hemsire geldi beni almaya.ben de esimi optum ve hemsireyle yukari ciktik.bos odalardan birine geldik ve hazirlanma fasli basladi.onluk getirdi hemsire onu giydim.sonra ayak damarlarim cikmasin diye ayaklarimi bagladi,damar yolu acip serum takti ve iste o en nefret ettigim sonda takildi.oyle fena bir hisdi ki anlatamam.bone ve galoslari giyip sandalyeye oturdum beni ameliyathaneye goturuyorlardi.o an korkumdan fenalik fecirecektim nerdeyse hatta asansorde burdan kacmanin yollarini aradim ama yoktu

ameliyathanenin kapisi acildi ve anastezi uzmani karsiladi beni.oyle komiktim ki bir elimde serum,bir elimde sondanin torbasi,galos deli onluyu ve bonemle





Rabbim tum isteyenlere nasip etsin bu muhtesem duyguyu....