bu anı yaşayacakmıyım diye kac aydır merak ediyordum.yani doğum hikayemi yazacağım gun gelecekmiydi:sm_cool::sm_cool: işte o an:14 mart sabah 8de hastanede olmak icin doktorumuzla anlaştık.ve sabah 8edoğru evden cıktık.annem ve ablamıda alarak hastaneye gittik...giriş işlemleri yapıldı ve beni hazırlamaya başladılar.bu arada spinal sezeryan olmaya karar verdim sabah yolda giderkensırnaşık şey neyse o sevimsiz şeylerden sonra (sonda vs..ama cok gereklilermiş gercekten ameliyattan sonra daha iyi anladım)odadan cıktık ve ameliyathaneye gitmek icin yola koyulduk..annem,ablam filan ağlamaklısenağlama oysa ben sanki duğune gidiyorum amma metanetliymişim haberim yokmuşyerimseniben cok rahat girersem o kadar rahat cıkarım diye kafama koymuştum.ve oylede oldu Allaha şukur...eşim ameliyata girdi.elimi tuttu.ve ben ameliyathanenin ışıklarından neredeyse tum olaylara tanık oldum:sm_cool: cok guzeldiii....bebeğimi ilk gormek hele herşeye değerdi:1rolleyes: tum işimiz yaklaşık 40dakikada bitti ve ben odama cıktım.işte oğlum Poyraz yanımdaydııııı....6 saat sonra tamamen bacaklarımı hissetmeye başladım.3 saat sonrada ayağa kalktım.aynı gece gaz probleminide halledince bu gun oğleden sonra evimize geldik.herşey cok guzeldi.Allahım herkesi hayırlısıyla kurtarsın.