Mehabalar. Boyle bir konu var mı, bilmiyorum. doğru yerde mi acıyorum , onu da bilmiyorum. Ama benim acil yardıma ihtiyacım var.
Kızım 10 aylık, bir ay once ucuncu dişimiz olan ust dişini cıkardı ve o gunden sonra bana aşırı duşkun oldu. Normaldir diye duşundum. Hatta kitap aldım kızımı anlamak icin. Ama anlayamıyorum. Gunduzleri hicbir şeyi yok gece olduğu zaman beni yanında istiyor. Yanından kalkınca ağlamaya başlıyor. Psikolojim bozuldu. Herşeye cok cabuk sinirleniyorum ve cevremdekilerin "bu normal gecer gecer ", "biz de boyle buyuttuk" demeleri beni daha cok ofkelendiriyor klava: Demek ki ben herkes gibi değilim, yapamıorum. Sosyal Hayat diye bir şeyim kalmadı.
Cok uzun oldu ama rahatlamaya ihtiyacım vardı. Benim gibi sorunları olan ve bu soruna cozum bulan varsa lutfen yardımcı olun, inanın psikologa gitmeyi duşunuyorum. O derece sinirlerim bozuk. Dokunsalar ağlıorum. senağlama