bazen gercekten ama gercekten sinirlerime hakim olamıyorum....o agladıkca ben daha cok gerılıyorum..bebegıme zarar vermekten korkuyorum,,,:cok uzgunum:
sonra sakınleştıgımde pişmanlıktan aglıyorum..ama onun aglayıp haykırdıgı dakıkalarda kendıme engel olamıyorum...delırmek uzereyim..
bi huysuzluk gelıncede saatlerce gitmiyor o dakıkalarda korkuyorum korkuyorum orkuyorum...
oglusumu cok sevıyorum ama agladıgında bende ona kızıyorum bu sefer daha cok aglıyor..ne olur yardıme dın tecrubelerınızı paylaşın:sinifsinif: