Doğumuma yakın zamanlarda normal doğum adına ve kesik adına araştırma yaparken doğum yapanların tecrubelerini cok okumuştum. Ve şimdi ben de kendi doğum hikayemi yazarak araştırma yapacak hanımlara bir fikir vermek istiyorum.
Ben kucuk bir ilcede yaşıyorum. Yaşadığım yerde hastane pek iyi değil, hatta ne kadar kotu olduğunu anlatmak icin hastanenin ultrason cihazının cinsiyeti bile gosteremediğini soylemem kafi sanıyorum. Dolayısıyla gebelik takibim ve doğumum İzmir'de ozel bir hastanede oldu.
Ben polikistiktim. PKO olduğumu evlendikten sonra oğrendim. Evlenmeden once 35-45 gunde bir de olsa mutlaka adet olurdum. Evlenince duzelir derdi herkes, evlenince daha da bozuldu. 2-3 ay hic olmadığım zamanalr oluyordu ve bazen 1 ay suren kahverengi akıntılarım oluyordu. Doktor bana polikistiksin yumurtalarında cok sayıda kist var dedi. Hemen cocuk sahibi olmayı uşunmeliymişim.. PKO nedir bana doğru durst anlatmadı bile. Ben internetten araştırarak ne olduğumu anladım. 1 yıl suren bir doktor maceram oldu ama cocuk yapmak icin değil, duzenli adet olmak ve sinir bozucu kahverengi akıntıalrımdan kurtulmak icin. Cocuk icin henuz erkendi. Eşimle vakit gecirmek istiyorduk.
1 yıl kadar once doğum yaptığım hastaneye geldim, duzenli adet olmak istiyordum. o sıralarda 2.5 ay kadar da adet olmamıştım. Ne olur ne olmaz diye gelmeden oncede eczanelerde satılan testlerden yaptım kendime bir sonuc cıkmadı. Ayrıca nasıl olsa PKO'yum diye korunmuyorduk. Doktor belki hamilesindir dedi, hayır, testlerden yaptım bişey cıkmadı dediysem de beni yine de kan testine yolladı. Tabiki orada da bişey cıkmadı. ve hormon testi yapmak icin bana adet getirici bir ilac verrdi. Ayrıca o sıralarda faranjitim azmıştı, dunyanın antibiyotiğini ilacını kullandım(ilacsız asla gecmez). Ustunede adet getirici ilac kullandım, ilacı dediği gun kadar kullandım ve bekledim adet olmuyordum bir turlu, 8-9 gun gecmişti. bu sefer dedim sağlık ocağına gidicem hazır test almıcam (hazır testlere verdiğim para bellisiz
) hamilesiniz dedi sağlık ocağında hemşire. Şaşırdım. olması mumkun değildi. PKO'ydum ben. Ağlayarak arkadaşıma gittim, şaşırmıştım, korkmuştum ve belki biraz da uzulmuştum. Ama İzmire doktora gitmeden oncelerdeydi şoyle bir kendimi yoklamıştım ve nedense cocukları cok sevmeme rağmen hala bir cocuk istemediğimi farketmiştim. sanırım rahatlığa alışmıştım. istediğimizi yapabiliyorduk eşimle, geziyorduk, film izliyorduk, rahatlığa alışmıştık. bu beni korkuttu ve dua ettim birkac kez namazlarımdan sonra. "Allahım cocuk olayını bizim keyfimize bırakma, hayırlı olan bir zamanda hayırlı bir cocuk ver" demiştim. ilgnc bir şekildede o gunlerde inanılmaz kuru incir yemiştim, hergun 4-5 tane yiyordum inanılmaz kuru incir canım cekiyordu. sonradan oğrendim kuru incir yumurtaları geliştirirmiş. Bildiğiniz gibi PKO da yumurtalar gelişmnediği icin gebe kalınamaz. ve sonra doktora gittim dunya ilac kullandım ve biraz zaman gecti adet olmayı beklerden hamile olduğumu oğrendim... Maceram boyle başladı. Hamileliğim inanılmaz zor gecti o kısımları atlayarak son doğum zamanıma geliyorum. 40 hafta dolmak uzereydi ve bebek hala yukarıdaydı aşağıya bir turlu inmiyordu. Normal doğum yapacaktım elbette, sezeryan bana cok sacma geliyordu. Allah boyle bir kanun koyduysa madem en sağlıklı doğru olanı budur diyordum. Ustelik sezeryanda 1-2 hafta onceden almaları hoşuma gitmiyordu. 1 gun bile olsa onemi vardı bence. Doktor gel gitlerden sonra artık suni sancı vermek gerektiğini soyledi, daha fazla riske girilmemeliymiş. Ve bana gun verdi, Ramazana sadece 2 gun kalmıştı. Bence benim oğlum Ramazanın birinci gunu doğacaktı, hatta hep espiriyle soylerdim sahur yaptırmıcam doktorlara diye
Eğer bıraksaydı doktor bence Ramazanda doğacaktı miniğim. Neyse gun verdiği gun tekrar beni NTS'ye soktu ve kucuk bir sancı gorundu, 1 cmde acılma var dedi. Tabi her muayenede canım yanıyordu, doktorumsa epiduralden bahsediyordu... sabah 8de hastaneye gittim hazırlıkları yaptık, suni sancı verdiler, lavman uyguladılar, Yaz gunuydu Ağustosun 9uzydu. bana artık hicbirşey yiyip icemeyeceğimi soylediler (Allahtan odam klimalıydı ama gene de susadım). bir ayrıntıyı atladım, serumu daha takarlarken bile ben o kadar cok ağladım ki, ama canımı cok yaktılar ne diyebilirim. Doktor ısrarla bana epidural yapmaktan bahsetti. En son epidurali yapacak doktoru cağırdılar hatta beni onunla konuşturdular, internette yazan felc kalma riskinin soz konusu olamayacağını soyledi ve beni ikna ettiler. Sırtıma o iğneleri yaparken gıkım cıkmadı valla, nefes bile almadım ki doktor yanlış yere iğneyi saplamasın sonra bir boruyu omuzumdan aşağıya sarkıttılar. Ordan bana ağrı kesici ilacı enjekte ettiler. Tekrar odama dondum serumdan henuz 1 parmak belki eksildi belki eksilmemişti, doktor dayanamayark beni catala aldı muayene etmeye başladı, artık acımıyordu 
ve birden ılık birşeylerin gittiğin hissetim,noluyor dedim, doktor suyunu patlattım bu acılmayı sağlayacak dedi, birden ağlamaya başladım iyi de daha serum bitmediki hem cocuk olmez mi dedim. birşey olmayacağını bebeğin icinde olan suyun 4 parcadan oluştuğunu sağda solda ustte ve altta olmak uzere, bu akanın sadece alttaki su olduğunu ve dolayısıyla olmeyeceğini soyledi. Ağlayarak odama gittim. bundan sonraki kısımda akşam saat 8e kadar muayene ettiler, sancılarımı hissetmeye başladığım anda bana tekrar iğne yapıyorlar ve ben sancılarımı hissetmiyordum, ama karnımda kasılmalar olduğunu hissediyordum korkudan karnıma hic bakmadım. eşim bakmakla kasılmaları goruyordu. Akşam saat 7 civarıydı sancılarımı tekrar hissediyordum ve bana tekrar iğne yaptılar. bu sefer hic tesir etmedi, sancıları eminim olduğu kadar hissetmiyordum ama hissettiğim kadarı bile tam bi felaketti, sancı girince kaskatı kesiliyordum yatağımı parcalayacak gibi tutuyordum ve zor nefes alıyordum. bağıraıp rahatlayamıyordum bile. biraz bekledik ama ilac tesir etmeyince eşim tekrar hemşireyle goruştu. bu sefer bana doğumda vuracakları iğneyi yaptılar, o daha da kuvvetliymiş, onu yapınca ben rahatladım. ama sormadan edemedim, doğumda gene yapacaklar değil mi, ya o zaman etkisi gecerse ve ben hissetmeye başlarsam ? (Rahatlık işte, rahatlığın gozu kor olsun ) bu sonuncu o kadar tesirliydiki ayaklarımı hissetmiyordum, resmen felc gibiydim, beni hemşireler kaldıramadılar, kapalı bir bayandım dolayısıyla bir erkeğin yardımını teklif bile etmediler. eşimin yardımını onerdiler, doğumhanede musait olunca beni eşim ve 2 hemşire zorla tekerlekli sandalyeye koyup masaya cıkardılar. orada bir muddet daha yattım doktor 2-3 kez kontrol etti, daha vakt var dedi, bana son bir ağrı kesiciyide vurdular. ve son gelişinde hadi başlıyoruz dedi.
ıkın diyordu, ıkınıyordum ama olmuyordu, herzamanki gb beklemediler hemşirenin biri masaya dayadı bir bacağını ve karnıma bastırmayha başladı, gittik sıra daha fazla bastırıyordu, oyle bir noktaya geldimki nefes alamıyordum, nefes diyordum ama durup bana soluk aldıran yoktu, oleceğimi hissettim nefessizlikten, artık ıkınmaya değil nefes almaya odaklanmıştım. bir diğer hemşirenin sesini duydum yorulduysan ben cıkayım diyordu... o derece artık, siz duşunun.
ve sonra beni rahat bıraktılar, Allahım cok şukur nefes almama izin verdiler dedim. ama hepsi başımdan gitmişti bir gariplk vardı, kendi ağlamalarımın arasında kık kık diye sesler duyuyordum. Meğerse ben doğum yapmışım ama o derece uyuşmuştum ki onu bile hissetmemişim ve bebeğim ağlamamıştı, sanki birşeyler onu tıkamış gibiydi. benim ustumu orttuler ve acil cocuk doktorunu cağırdılar. doktor arkada birşeyler yaptı fıs fıs diye sesler geliyordu ve sonra zorla azbir ses cıkardılar. olağanustuydu, doğum doktorum lutfen tartarmısınız hemen dedi 4,5 var galiba dedi. 4 kilo doğdu oğlum pek şiş gibi değildi ama inanılmaz iriydi, benden once doğum yapanların bebekleri cok kucuktu, gormuştum.
ertesi gun oğlen taburcu oldum. gece boyunca bebeğim uyandı durdu. uyumuyordu, kayınvalidem yanımdaydı. kimse bana birşey demiyordu. eve geld,kten birkac saat sonra inanılmaz ağrılar başladı yuruyemiyordum, oturamıyodum. ağlıyordum anca, bebeğimse ateş icindeydi. bu bebeğin ateşi var diyordum kimse inanmıyordu. eşim işe başlamak zorund kalmıştı evimize gitmişti, ben izmirde annemlerdeydim. geceye doğru beni doğum yaptığım hastaneye goturdu babam acile, iğne vurdular ağrı kesici, o sırada bebeğimi cocuk hastanesine goturmuşler ve bebeğimi yatırmışlar doktorlar, hatta annemleride fırcalamışlar. cunku benim bebeğim sutum gelmediği icin susuzluktan ateşlenmiş. 4 kilo doğan bir bebeği daha ne kaar bekletecektiniz demiş, olmesimi gerekiyor bu cocuğun sut gelmesi icin, neden mama vermediniz demiş. ve 6 gun yattı, bense 6 gun boyunca acile gidip iğne yaptırdım devamlı. ağrı kesici iğne ve hapım vardı ama ağrımı kesmiyordu işte. ustene iğne vurduruyorum anca ağrım azalıyordu. hastane uzaktı ve bebeğimi emzirmeye cok az gidebildim. emzirirken oturamadığımdan ayakta emziriyordum, ağrıdan oluyordum ve bir kere biberonla verdikleri mamaya şahit oldum, o biberonun ucu rahat bir inşaat civisinin gireceği buyuklukteydi. bebeğimin gozleri her yutkunmada acılıp acılıp duruyordu. minik elleri delik deşik olmuştu serum takmaktan. poposunun pişiğini anlatamam bile. hastanede hatta bir kere hemşire ve doktorlarla inanılmaz bir kavga ettim. 6.gunun sonunda bebeğimi zor aldım oradan. 15 gun ayağa hic kalkamadım. 1 ay hic oturamadım2 ayda ancak duzeldim. .. Şimdi onu verdiği icin Allaha hep şukrediyorum. Artık istediğim gibi oturup kalkamıyorum, bebeğime odaklı yaşıyorum, ama bir guluşu bana herşeyi unutturuyor ve iyiki doğdun dedirtiyor...
Allah isteyen herkese hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin...
cok uzun oldu biliyorum ama tecrubelerim pekcok doğum yapacak hanım icin bir bilgi olacaktır diye duşundum..
Birde tavsiyem, eğer sutunuz gelmiyorsa yaşına uygun mama verin anneler. kimse bana sutumun hemen gelemeyebileceğini soylemedi. herkes doğar doğmaz sut geliyor dedi. şimdi dahi hala sutum yetmiyor, emzirdikten sonra acsa biraz mama verebiliyorum. bu halimi ise sadece benim gibi sutu yetmeyenler anlıyor. sutu olanlar genelde yter merak etme diyor... neyse coğu şeyi atlayarak yazdım. cok tecrube edindim sonuc olarak
umarım sıkmamışımdır...