hoşgeldin hayatıma ....

canım kızım... hissetmiştim hamile olduğumu.. hic bir belirtim yoktu ama ordaydın biliyorum...
mucizem...canım kızım...
adetlerim duzenliydi.. ama ben hamileydim işte...
neyse sizi oğrendiğimizde 9 haftalık olmuştunuz bile...
artık daha fazla dikkat ediyordum yemeğime uykuma...
buyuyordunuz gunden gune..
doktorumuz ikiz dediğinde herşeyi cifter cifter gormeye başlamıştık babanla...

15 haftalık olduğunuzda garip bir şey hissettim taa kalbimin derininde... icimde bir huzursuzluk vardı ama adını koyamıyordum...
doktorumu aradım.. keyfim yok dedim...
yakın olduğu icin iş cıkışı bir gel bakalım ufaklıklara dedi....
ve şok... birinizin kalbi durmuştu... icime doğmuştu....
ağladım gunlerce.. gecelerce...
ama biriniz hala oradaydı...
canım kızım...mucizem....

zorlu bir hamilelikten sonra 9 ayımıza girmiştik..
normal doğum yapmak istiyordum....
dualar ediyordum...
43 haftalık oldun artık annecim...
ama yok gelmiyordun.. rahatın iyiydi demekii..
ama o gece belimde bir ağrı vardı..
anladım sancılarım başlamıştı...
28 saat sancı cekmiştim. ama hicc acılma olamamıştı..
suni sancı veridler... ama bir terslik vardı.. icimde bir şeyler alsınlar seni artık diye bağırmak istiyordu..
doğumhaneye alındım.. artık gorecektim seni.
ama o an butun sancım gitti... hic hareket yoktu sende...
doktorum bana belli etmemeye calışarak -hadi bakalım noraa bebişi sezeryanla alıcaz artık. cunku kızın nazlanıyor -- dedi.
ama bir terslik vardı...
hemşirenin yuzunden anladım. ve ilerden gelen sadece o cumleyi duydum.- sanırım oldu-- dedi biri...
ağlıyordum..
alın beni diye yalvardım...

sezeryan sonrası 2 gun kendime gelememiştim.. yoğun bakımda tutulmuştum...

haberim yoktu. sadece kızımı duşundum ayıldığımda...
gordum onu.. yanımdaydı.. goğsumdeydi işte... ağlıyordum yine ama sevinctendi bu kez...kokluyordum doya doya....

allahım dualarımı kabul etmiş yanımdaydın minik kızım...
mucizem.. annesinin canı...

allahım isteyen herkese nasip etsin boyle guzel bir duyguyu....
benimde hikayem boyle işte...