Oğlum 9, Kızım 3,5 yaşında.Her ikisininde oyle cok sorunları varki...Oğlum karakter olarak saf bir cocuk, dersleri iyi cok şukur.Kızım deseniz tam bir yaramaz.Bugunlerde ikiside coşmuş vaziyetteler.Kızım ne durdan ne sustan anlamaz oldu.İki kardeş bırakın gecinmeyi aynı odada 5 dk. bir arada olamıyorlar.Oğlum ders calışıyor kızım ona rahat vermiyor.Kızımada kağıt kalem yada boya kitabı veriyorum ama yok o illa abisinin kalemini istiyor yada defterini.Bu yuzden oğlumda hırcınlaşıyor ve bazen oda durdan sustan anlamıyor.Kızım hayır kelimesini kabul etmiyor ne istiyosa yapılsın istiyor.Yapmadığımız zaman tek ve kuvvetli bir silahı var.AĞLAMAK....Ağlayarak her istediği olsun istiyor dikkatini başka yone cekiyorum ama oda 5 dk. suruyor ve yine istediği şey icin ısrar ediyor yine ağlıyor.Ve bu durum gunde belki 20 kere yaşanıyor.Orneğin kızım tatlıya aşırı duşkun..Dondurma, cikolata, şeker aklınıza ne geliyosa..Tatlı turu bişi istediğinde meyve veriyorum eline tamam ok yiyor meyveyi ama biraz sonra dolaptaki gorduğu tatlı icin tekrar ağlamaya başlıyor.Hergun sakız krizi var paketi bitirmedende doymuyor..Hergun evde peşimde geziyor..Ne oyuncaklarıya doğru duzgun oynuyor nede başka bişeylerle ilgileniyor.Tamamen bana odaklanıyor.İnanın 1 saatte yapacağım yemeği bazen 2 saat oluyor yapamamış oluyorum.7-8 aydırda haftada 2 gun kreşe gidiyor.(Yaşıtlarıyla olsun, okul oncesi eğitim alsın diye ve 3,5 yaşında olmasına rağmen tam ve duzgun konuşmuyor yani konuştuklarını bazen ben anlıyorum).Ayrıca geceleri (hemen hemen her gece) ağlama huyu var.Hicbir neden yokken gece 2-3 kez mutlaka ağlıyor.Oyle hemende susmuyor ben ve babası susturmak icin sakin ses tonuyla konuşuyoruz ama o bizi hic duymuyor sanki ve biz konuştukca daha cok ağlıyor.Susuyoruz bu sefer yine ağlıyor.Ve bu ağlama durumu her gece ve bizde tam uykudayken olduğu icin yeri geliyor bağırıyoruz kızım sus artık diye.Oğlum buyuk olduğu icin ona aman oğlum sen buyuksun idare et tarzı sorumluluk veriyoruz ama kızım ağbisinede hayatı zehir ediyor bu yuzden oğlumda hırcınlaşıyor.Yapma oğlum dediğim şeyleri yapıyor.İnanın ne psikolojim kaldı, eşimde aynı durumda(ki eşim cok sabırlı bir insandır buna rağmen patlıyor) ne sabrım kaldı, nede dayanacak gucum kaldı..Şu sıra evimizde huzur kalmadı..Her oğun iki kardeş kavga ediyorlar..Hayatım cehenneme donmuş vaziyette..Bu durum eşimle banada yansıyor ve yeri geliyor cocuklar yuzunden tartışıyoruz aramız bozuluyor..Ustelik annemi yeni kaybettim 2 ay olacak..Daha onun acısını ustumden atamadım..Şu ana kadar yazdıklarım yaşadıklarımın binde biri sadece 1-2 ornek verdim..İnanın kızlar ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırmış durumdayım..Yeri geliyor hep iyi davranıyorum sakin olmaya calışıyorum ama bu sefer iyice isteklerini abartıyorlar..Devamlı onlarla ilgilenmemizi istiyorlar..Ne yaparsak yapalım yeterli gelmiyor onlara hep daha fazlasını istiyorlar.Ustelik yaptıklarımız onları mutlu etmiyor..Oyle surekli tartışan bir ciftte değiliz..Hani evimizde huzursuzluk var desem oyle bişeyde yok..Eşim cocuklarının ve benim gozunun icine bakan bir baba olmasına rağmen bu sorunları yaşıyoruz..Duşunuyorum ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım veya nerde yanlış yapıyorum diye..Bu durum beni cok uzuyor..Oysaki biz cocuklarımız icin canını feda edecek ebeveynleriz ama yetersiz geliyoruz sanırım...İcimdekileri sizlerle paylaşmak istedim kızlar yoksa inanın delirmek uzereyim..Okuyan herkese teşekkur ediyorum.....