hamilelğim cok sıkıntılı gecmedi aslında.ama yaklaşık 13-14 haftalıkken doktorum plesenta previa olduğunu şiddetli kanamayla birlikte erken doğum yapabileceğimi ancak bu durumun 27 haftalığa kadar duzelebileceğini soyledi.maalesef soylediği gibi olmadı.27 haftalıkken durum hala devam ediyordu.doktorum cok dikkatli olmamı ağır hareketlerden uzak durmamı bu haftalarda kanamam olabileceğini soyledi.calışıyordum, rapor almak zordu.cunku gititğim hastaneden aldığım rapor iş yerinde gecerli değildi.neyse bi şekilde biraz alabildim rapor.herşey yolunda 32 hafataya kadar gelebildim. artık doğum iznine ayrılmıştım evde kendimi daha guvende hissediyordum.bu arada doktorum surekli hastaneden fazla uzaklaşmamı soyluyordu.cok korkuyordum.yaklaşık 34 bucuk hafatalık hamileyken 10 aralık cuma gunu akşama doğru eşimden bir telefon geldi."iş yerinden birinin işten cıkarıldığını bugun ona ait olan nobeti kendisinin tutması gerektiğini soyluyordu". eşim nobetci olduğunda genelde yalnız kalmamaya calışıyordum.ancak o gun gec olmuştu kalırım dedim.akşam saat 22.30 civarı midem ağrımaya başladı yemeği fazla kacırmıştım o yuzden dedim kendi kendime sonra bir bağırsak ağrısı Allah dedim mideyi bozdum.tuvalete gitiim.ve birden ani ve şiddetli bir kanama başladı.cok korkunctu Allah'ım bebeğimi kaybedebilirdim.ne yapıcağımı şaşırdım ağlıyordum eşimi aradım kendisi hemen geleceğini soyledi bu arada apartmandan komşularımızı aramış cabuk olmalıyıdım.kapıya cıktım komşu geldi beni hastaneye goturduler.acilen sezeryana alındım tabi butun bunlar olurken tarih 11 aralık olmuştu....2690 gr 44 cm. minik kızım derin'im dunyaya gozlerini acmıştı.boylece kızımla aynı gun doğmuş olduk.bu guzel bi tesaduftu.ama maalesef herşey yolunda gitmedi.kızımın akciğerleri gelişmemişti.bunun icin onu kucağıma alamadım.kuveze goturduler onu.onu goremiyordum bile...cok acıydı
