((((( Oglumuz 7 aylik, Allah bagislasin. Yeni yeni emeklemeye calisiyor. Kendi kendine oturmaya da basladi sayilir ama biz hep arkasinda duruyoruz ne olur ne olmaz diye. Bebegimle beraber yerde oyun oynuyorduk, bir an birazcik uzaktaki bir seye uzanmak icin arkasindan cekildim. Kafami cevirmem ve onu arkasi ustu tak diye devrilirken gormem gozumun onunden gitmiyor. Basinin arkasini carpti. Hemen yaninda oldugum halde uzanip da engel olamadim. Elim ayagim titredi, hemen kucagima aldim yavrumu, icim acidi, hala da cok kotuyum, o an gozumden gitmiyor.Iyi bir anne olmadigimi, ona bakamadigimi dusunmekten kendimi alakoyamiyorum. Sucluluk, yetersizlik, vicdan azabi, hepsi aklimin icinde donup duruyor, oturuyor diye guvenip arkasindan bir sn bile cekilmemem gerekirdi diye kendimi yiyorum. anlatilmaz derecede uzgunum. Dunden beridir bebisimin gozunun icine bakiyorum iyi mi diye, geceden beri neredeyse hep kucagimda uyuttum. Yukaridan bir yerden dusmedi ama otururken sirtustu yere dustu, kendini tutamadi. Bakiyorum sisme yok ama hala emin olamiyorum. Biz yurtdisinda yasiyoruz, burda hastaneye goturunce basini elleriyle kontrol edip, yemek yiyor mu, bezi islak mi, oyleyse endiselenme deyip geri gonderiyorlar. Film falan cekmiyorlar. Neye bakmam gerektigini bilmiyorum, ne kadar sureyle kontrol altinda tutmam gerek, ne turlu belirtiler olur bilmiyorum. Internette bir suru sey yazilip ciziliyor, kafam karma karisik.
Birsey olur mu, ne olur bana bir fikir verin, aklimi oynatacagim.