15 Mayıs sabahı uyandığımda camaşırımda koyu kahverengi lekelenmem olduğunu gordum.İlk doğumumdan once pembe lekelenmem olmuş,oyle başlamıştı sancı ve kasılmalar.Farklı renkte olduğu icin emin olamadım.
3 gun once duzensiz kasılmalarla hastaneye gittiğimde NST’de kalp atışları normal cıktığı icin eve gondermişlerdi.Yine aldatıcı bir işaret olabilir diye duşundum.
Bir sure sonra tekrar lavaboya gittiğimde pembe birkac damla lekelenmem olduğunu gordum.Oncekinde olduğu gibi bir-iki saat sonra kasılmalarım olmaya başladı.Oğlum karnımda olduğu surece hep geriniyordu.O yuzden gercek kasılma ve onun gerinmelerini de karıştırmaya başlamıştım.
Yemeğimi yaptım,lohusa şerbetini kaynatıp hazırladım.Bu arada eşim,biraz uzakta olan arabayı evin onune getirmek icin cıktı.Yanımda kızım,karnımda oğlumla kasılmalarımı saate bakıp takip ediyordum.O sırada annem geldi telaşla.Doğum soz konusu olduğu zaman annemin eli ayağına dolanıyor.O yuzden haber vermemiştim.Kardeşimle konuşup oğrenmiş.
Akşama doğru sakin sakin banyomu yapıp uyuyan kızımın yanına yatağa yattım.Kasılmalar 15 dakikada bir gelmeye başlamıştı.Eşim lastik yolda patladığı icin gecikmeli olarak gelebilmişti.15 dakikada bir geliyor dediğimde “Hadi gidelim.”dedi telaşla.
Cantamızı aldık.Bana refakat edecek ablamı da alıp hastaneye gittik.Acilden girip hemen muayene oldum.”Yatışını yapıyoruz.” dediler.Devlet hastanesi olduğu icin eşim ve ablamı kapıda bıraktım.Tekerlekli sandalye ile yukarı cıkardılar.Ameliyat onluğunu giydim.Sonra tekrar muayene oldum.2cm acıklık var dedi doktor.İlk doğumum sezeryan olduğu icin bu da oyle olacaktı ve biliyordum ki cok beklemeyecektim.
Ultrasonda uzman doktorla birlikte 3 doktor birden vardı.Bana birşey soylemediler.NST odasına gittik.Doktor lavaboya son kez girebileceğimi soyledi.Sonra NST icin yattım.İlk defa sonda bağlandı.Hic de acı veren birşey değilmiş.Hemen sonrasında doktor gelip NST’yi bağlamaya hazırlandı.O anda dikkat etmedim ama sanırım bebeğimin kalp atışları yavaşlamış olacak ki doktor;”Gerek kalmadı.Kalk gidiyoruz.”dedi.Hızlı bir şekilde tekerlekli sandalyede ameliyathaneye goturuldum.Sonradan raporları okuyarak oğrendik ki bebeğimin boynuna iki defa kordon dolanmış.
Dinlenmede olan ameliyat ekibine seslenip cabuk olmalarını soylediler.Hemen ameliyat masasına oturtuldum.Aylardır hep genel anestezi istediğimi soyleyip durmuştum ama 3 saat oncesinden yemek yemiş olduğum icin belden uyuşturacağız dediler.Daha once uyuşmamda problem olmuştu ve ben aynı şeyi tekrar yaşamak istemiyordum.Konuşup duruyordum.Daha once neler yaşadığımı anlatıyordum.O sırada rahat olmamı soylediler.İğneyi vurdukları anda sağ bacağım refleksif olarak oynadı.Hemen sonrasında belimden ayak uclarıma sıcaklık boşaldı.Daha once hissetmem gerekip hissetmediğim şey bu olmalıydı.Yine de korkuyordum.”Mıncıklamadan kesmeyin ne olur.”dedim bi ara.Hepsi guldu tabii.Baticonu surduklerini hissediyordum ama tam hissetmek değildi.Sanki soğuk birşey geziyormuş gibiydi.Surekli hissetmeye devam ettiğimi soyleyip duruyordum.anestezi uzmanı bacağımı kaldırmamı istedi.İmkanı yok kıpırdatamıyordum.”Bak.Uyuşmuşsun işte.”dedi gulumseyerek.O sırada batikonun surulmesi bitti.Arkasından operasyonun başlayacağını bildiğim icin ister istemez cok heyecanlanmıştım.Kalp atışlarımın cok hızlandığını duydum.Anestezi uzmanı bana yaklaşarak “Sakinleş...Sakinleş..Başladılar bile.”dedi.Bir anda kalp atışlarımın normale donmesini sağlayan sihirli sozcuklerdi bunlar.Cok kısa sure sonra ustumdeki spotta bulanık bir şekilde secebildiğim iki doktorun yeşil başlıklı kafalarının arasında bir cift minik ayak gordum.Bebeğimin sesini duymadım.Temizlemeye goturduler herhalde.Birşey sormadım.O andan sonra daha uzun sure masada bekleyeceğimi duşundum.Bir anda beynime doğru sanki vucudumdaki butun kanlar cıkıp toplanmaya başladı..Başım ağrıyordu.Gozlerimi kapattım.Beklediğimden cok kısa bir sure sonra “Gecmiş olsun.”dedi birisi.Baktım onumdeki yeşil ortuleri kaldırıyorlar.”Bitti mi?Ne cabuk.Benim icin en zor olan kısım bitti.”dedim.Anestezi uzmanı da “Olur mu hic.Asıl zor olan şimdi başlıyor.Uykusuz geceler,2 saatte bir emzirmeler...”dedi.Ben de bana gore o kısmın daha kolay olduğunu soyledim.
Odaya indiğimde hala hissetmiyordum.Bebeğimi getirdiler.Ac ac meme aranıyordu.Babasının kopyası bir mucize daha doğmuştu.15-05-2011 tarihinde,saat 22:30’da 3050gr 48cm olarak dunyaya gozlerini acmış oldu.
Refakatcımı yanıma yollamışlardı ama babamızı ertesi gun oğlen ziyaretci saatine kadar goremedik.Ertesi gun de annem yanımda kaldı.
Bebeğimle birlikte ancak iki gecenin sonunda evimize geldiğimizde rahatladık.Ailemizin dorduncu bireyi de sağlıkla doğmuş,evine gelmişti.Allah’ıma binlerce kez şukurler olsun.
Allah,isteyen herkese sağlıklı bebek sahibi olmayı nasip etsin inşallah.