Ben 38 haftalık gebeyken suyum geldi. Hemen tıp fakultesine gittik. 1 cm acıklık vardı. 48 saat yatırdılar beni. Doğum başlamayınca suni sancı verdiler. 12 saat sancı cektim. Ağrı eşiğim cok yuksektir benim ama son 3 saat bağırmaktan oldum. Doktorlar surekli bağırma, enerjini harcama, bağırınca ağrın geciyor mu sanki, dediler. Ama bağırmamak ne mumkun! İnsan o acıyla sezaryene bile razı olur
Neyse ben bağıra durayım; birden ıkınma isteği gelmesin mi. Hemen hemşireye soyledim. O da hemen doktorlara soyledi. Beni hemen doğumhaneye goturduler. Tum gucunle ıkın dediler. Bi ıkındım fırt diye bebeğin başı cıktı, sonra doktor karnıma bastırdı, bebek tamamen cıktı. Hepsini hissettim, cok guzeldi Bi baktım bebeği yuzustu, tepsi gibi birşeye koymuşlar goturuyorlar. Doktorlar aman da ne tombikmiş falan dediler. Erkek bebek bekliyordum, doktor Aaaa kız oldu adını Cemile koyalım, diye şaka yaptı, ben de, koyalım, dedim. Doğurdum ya, kız olmuş, oğlan olmuş, umrumda değildi. Sonra obur doktora saati sordum, bebeğimin yukselen burcunu kesin bileyim istedim. Saat 11:00 dedi. Sonra bayılmış ya da uyumuşum. Hemşireler geceliğimi giydirmiş, hasta bezi sarmış, beni odaya almışlar. Bunlardan hic haberim yok. Sonra da bebeğimi getirdiler, 1 saat dışarı cıkarmadılar, acil birşey olursa diye. Servise cıkmak, bebeği gostermek icin sabırsızlandım. Sonuc olarak, normal doğum 
iyi bir şey, suni sancı yerine doğal sancım gelse cok daha kolay olurdu. Şimdi, son haftalarımda kendimi fazla yormasam belki suyum gelmezdi, kendi sancımla doğum yapardım diye duşunuyorum ama kim bilebilir ki! Epidural anesteziyi de onermişlerdi bu arada, felc riski varmış, insan karar veremiyor. 
Bu da benim doğum hikayem işte. Hayatımda unutamayacağım anlardan...