Mesleğimi hep cok sevdim ,severek calıştım başarılı sevilen takdir edilen bir calışan oldum.ta ki hayatıma adım atana dek...senin varlığın nasıl hayatımı buyulu bir şekilde değiştirdiyse artık cok sevdiğim mesleğim ve saygın kurumumdan uzaklaşmaya başlıyordum evet belki şartlar zorladı belki de rabbim doğru kararı vermemde heran yanımdaydı...
Işe başlamam nasıl sancılı gectiyse işe başlamamdan sonraki surecte bir o kadar ağır gecti..evet belki işin yoğunluğu ile birşey anlmadan devam ederken sızlayan goğuslerimin burnumun direğini de beraber sızlatmasıyla işin rengi değişiyor ve ben kendimi ruhsal bir bunalım icersinde buluyordum.yaşadığım başka sorunlarda ustune eklenince aman allahım sen yardım et diyordum yardım...evet kadının calışması cok guzel kendisi icin ha bir bakıma cocuk icinde,ama ne icin daha cok oyuncak daha cok kıyafet daha iyi okul daha iyi ayakkabı daha daha...daha iyi anne olmak icin harcanan onca emek,kaliteli zamanmış pehhhhh gordum 1.5 sene evet meleğim seninle olduğum her dakikayı cok iyi değerlendirdim cok iyi bir anne oldum bu benim soylememde değil dışardan aldığım her takdir edici soz cesaretlendirdi beni.bu kadar az zamanda bu kadar başarılı isem ben biricik kızıma,canıma,herşeyime tum zamanımı ayırmalıyım onun her anında yanonda olmalıyım,buyutmeliyim seni,buyumeliyiz...
Ben bunca ruhsal ve bedensel karmaşa arasında sende kendi hayatının o kucucuk alanında dunya ile iyiden iyiye tanışmaya başlıyor ve yokluğumu idrak edr hale geliyordun..anne nobetlerin tutuyor babannen seni durduramıyor koştur koştur yanıma kacıyordunuz ya da binbir numara ile susturulmaya calışılıyordun...cok uslu bir bebeksin aslında yaygarayı koparsan belki baştan son verebilirdim herşeye ama sen sadece bir iki mıkırdanarak olanı kabullenmekte ve buynum bukuk bir şekilde arkamdan bakmakdaydın ve bu beni derinden yaralıyordun...
Son anlar...
Kararımı kafamda iyice netleştirdiğim gunlerden biriydi ve ben bir sınava girmiştim sonuc her ne olursa olsun istifa edecektim...babanla konuşuyorduk acaba sınavı kazanırsam bırakmasam mı diye duşunduk daha iyi maaş daha iyi bir kariyer unvanlı bir anne kararım netti ama acaba mı demeden duramıyordum.artık annane ve babanne bakımını kabul etmiyordum.evet allah razıolsun gozleri gibi baktılar sana ama bazı şeyler hoşuma gitmemeye başlamıştı.ve şoule bir karar almıştık babanla evet sınavı kazanamazsam anında istifa ama yok kazanırsam sen cok kaliteli bir kreşe ve bende bir sure daha calışmaya devam edebilirdim ama bu karada bile icim huzursuzdu işte...13 haziran pazartesi son birkac gundğr oğlenleri yanına gelmeme kararı almıştım cunku ayrılık anlarımız cok travmatik olmaktaydı iyiden iyiye konusmaya baslayan sen anne işe gitme beni bırakma diyordum ve ne dersem deyim ikna olmuyordun...ama o gun gelmek zorunda kaldım cunku evden birşey almalıydım.ve girdim beni gorduğune o kadar mutlu olmuştun ki anlatama boynuma atladın kelebeğim benim.saat 13.15 olmustu ve ben 2 dak.sonra cıkacaktım emiyordun ve ben daha hareket etmeden yuzume dokunarak ve gercekten ama gercekten __mecaz yok__boynunu bukerek anne işe gitme nolur,anne anne gitme dedin ve oylece baktın yuzume.rabbim nasıl hissettim kendimi ifade edemem...aradım arkadasları ve yarım saat gec geleceğim dedim.emerken uyudun cok mutlu bir şekilde...cıktım evden ve kendimden cok emin adımlarla ilerlerken,yuzlerce kez binbir duygu icersinde cıktığım o yokuşta aradım mavişimi ,sınavı kazanacağımdan emindim acaip iyi gecmişti diğerlerine bakılırsa en son 79 idi en az 85 idi alacağım puan ama ben dedimki : ''aşkım ben bu sınavı kazanamayacağım rabbim benim calışmamı istemiyor'' ve anlattım acaip moralim bozuk oturdum koltuğuma...akşam ustu sınav sonucları belli oldu ve ben cok duşuk bir puan aldım takdiri ilahi işte ve 16 haziran sabahı yoktum...
Artık varım...
Varız...
Bundan sonra senin icin baban icin kardeşlerin icin varım ve sizleri cok ama cok seviyorum...
Allah pişman ettirmesin tam 1 ay oldu bugun o kadar huzurluyum ki ve her gecen gun yaptığımın cok doğru olduğuna inanaıyorum bu surecte babanın desteğini unutamam herkes şok oldu cesaretime sen ve aşkım vardı arkamda 15 istifa gunum 16 sı sigorta başlangıc gunum daha ne olsun
gecenin bir yarısı '' anne işe gitme''diye sayıklayan yavrumu uyandırmaya calışarak ''bak annecim ben burdayım meleğim yanındayım''diyerek goğsume bastırırken ruhumun en derininden dedim ki ; iyi ki yapmışım...iyi ki yapmışım...
1 aydır algılayamadım işe gitmediğimi hala cok tedriginsin,her an beniarıyorsun ve okadar mutlusun ki yanındayım diye ilk haftalar parkta ve aklına gelen herkese benim annem,annem baakkk,yanımda aaaa burdaymışşşş annemmmmm deyip el şaklatıyordun...daha ne olsun meleğim her akşam icimdeki eziklik ile sana turlu turlu hediyeler getirirken sana 15 haziran 2011 akşamı en guzel ve en anlamlı hediyeyi verdim sana,sana ait olanı anneni verdim ve bende bana ait olanı kızımı canımı kanımı aldım..
Bundan boyle sen ben ve aşkım cok ama cok guzel gunler yaşayacağız rabbim bozmasın...
Ve son teşekkurumde canım anneme her daim zekası ile beni şaşırtan ve son ana kadar işten cokmamam icin direnen canım annem son surecteki manevi desteğini asla asla unutamam beni ayakta tutan temel taşlardan biri...canım annem nasılda seviyorum seni...iyi ki varsın...
Her son yeni bir başlangıctır aslında....
Merhaba