Merhaba arkadaşlar. Size son zamanlarda en cok moralimi bozan bi olay anlatacağım.
Kızım 1 ay sonra 3 yaşını doldurcak nasipse... 56 gunlukken annem bakmaya başladı benim doğum iznim bitince ...surekli annem ilgilendi.cokta iyi ilgilendi.ama işten cıkar cıkmaz her gun gittim yavrumu.ve o kadar alışkınımki annem yazlığa gotureyim hava alsın dedi kabul etmedim şimdi 3 aylığına yiğenim bakıyor.oda cok iyi bakıyor.fakat kızım bu aralar her akşam eve geldiğimde ''''anne lutfen yarın işe gitme , ben senin icin ağlıyorum'''' diyorr.bu cumlesi beni olduruyor.neden boyle diyor sorusuna cevabım
1-artık buyudukce yavaş yavaş herşeyi anlamaya başladı.
2-akşamları dondurma getiriyorum
3-yeme uyku konusunda zorlamıyorum (yiğenim o konularda biraz sert, ondan yuz alamıyor)
4-eve gelince parka cıkarıyorum - gezdiriyorum.
5-gezdikten sonrada evde oynuyoruz.
Hikaye falan okuyorum.yani kızmıyorum hic.zorlamıyorumda.zaten oyle zor bi cocuk değil
ve cok mutlu bi cocuk.babsınında işe gitmesini istemiyor.cunku ben bıraksam babası oynuyor. Ya parkta ya evde saklambac falan....
Son zamanlarda bu cumleyi cok kullanıyor.bende ben işe gitmezsem sana dondurma alamam falan diyorum.
Gecen oynarken ben bebek oldum.oda anne.bu sefer ben dedim anne lutfen işe gitme falan die.
Ama işe gitmezsem ac kalırsın die bi cumle kurdu bana....:44: