Merhaba arkadaşlar,

Kasımda uc yaşını bitirecek oğlum. Şimdiye dek birkac defa birkac saatliğine teyzelerine vs emanet ettim ve bunun dışında hic ayrılmadık. Onu bıraktığımda guzel oyalanıyor ve ben geldiğimde oyle bi sarılıyor ki...

Gelelim benim kararsız kaldığım konuya,
Bu sene sekiz sene once mezun olmuşum demedim ve hayallerimi susleyen birşey yaptım, universite sınavına girdim. Ve kazanıyorum. Eğer tercih yaparsam. Cocuk Gelişimi okumak istiyorum iki yıllık. Bu durumda oğlumu da kreşe gondermem gerekecek. Psikolog ile goruştum ve gidebileceğini soyledi. Bense o kadar rahat değilim. Boyle rahatsız hissetmemin sebebi de benim ailemin de, eşimin ailesinin de cocuğun kucuk olduğunu duşunmeleri. Butun gunduz benden ayrı kalacak ve akşam da yorgun gelip onunla fazla ilgilenemeyeceğim belki. Eşim de biraz fazla ilgi pekleyen ve pek yardımcı olmayan biri. Ustelik evin de her zaman temiz ve duzenli olmasını bekler, olmazsa da olay cıkarır.
Diğer yandan oğluma artık yetemiyorum. 2.5 saat dışarda oynatıyorum da eve dondukten bir saat sonra park istiyor. Ben de titiz ve azcık huysuz eşim icin ev işlerinden başımı kaldırıp daha fazla ilgi gosteremiyorum. Hatta zaman zaman agresifleşiyorum oğluma karşı, bağırıyorum falan. İlişkimiz bozuluyor.
Acaba hangi durumda oğlum icin daha iyi bir anne olurum? Onumuzdeki hafta tercih suresi dolacak ama ben kararsız kaldım.
Acıkoğretimden cocuk gelişimini secemiyorum, lisede oyle birşey okumadığım icin. Zaten asıl hayalim de orgunde okumak.
Soyleyin lutfen, siz benim yerimde olsanız ne yaparsınız?