Benim meleğim dualarımın karşılığıydı. 1 sene beklemiştik meleğimi ama gelmek bilmiyordu. Sonra doktor kontrolleri başladı, eşimle ilgili bir sıkıntı cıkmadı. Doktorum bana da yumurtlama icin direk ilac verdi ve o ay kontrole gittim. Yumurtalarım yeterli buyukluğe ulaşmamıştı, ilacını 2 gun daha kullan gel demişti doktorum. Hayal kırıklığı ile cıkmıştım doktordan. 2 gun sonra tekrar gittim ve yine aynı sonuc, doktorum bir daha ki aya tekrar deneyeceğiz dedi ve gonderdi beni, bayağı uzuldum. Ama o ay herşeye rağmen Rabbime dua ettim, Sen yoktan var edersin Rabbim diye. Adetim her ay duzensizdi, o ay lekenmelerim oldu ve gecti ama ben hala aklıma hamile olduğumu getirmiyorum , bir gece oylesine elimde ki testi yaptım ve silik cizgi cıktı, gozlerime inanamadım, daha once sanırım 100 lerce test yapmıştım ve yine aynı sonucu bekliyordum. Eşime bu haberi hep farklı şekilde vermeyi istemişimdir ama o heyecanla hemen testi gidip gostermiştim, ben mi yanlış goruyorum diye. Sabah eşim erkenden gidip yeni bir test almıştı ve tekrar yapmıştık testi ve yine silik cizgi, sonra hemen hastaneye gidip kan testi yaptırmıştık. Bebeğimiz hic olmayacak denilen zaman da gelmişti hayatımıza.

2. aya kadar cok rahat bir hamilelikten sonra, bir gece aşırı kusma ile rahatsızlanmıştım. Hayatım zindana dondu diyebilirim. Şuan yazarken bile utanıyor ve kızıyorum kendime ama karnımda ki meleğimden vazgececek duruma gelmiştim. 6. aya kadar hastanelerde serumlarla ,ilaclarla gecti, dakikalar gecmek bilmiyordu. 6. aydan sonra yavaş yavaş kusmalarım azaldı ve bitti. Midemde ki sıkıntı gecmemişti ama hamileliğimin biraz daha keyfine varmıştım. Doğurana kadar da mide rahatsızlığım devam etti.

Artık 39. haftaya gelmiştik ve ben artık bebeğime biran once kavuşmak istiyordum ama gelmek bilmiyordu. Cok ta bunalmıştım artık son zamanlar. Sezeryan mı olsam diye kendimle cebelleşip duruyordum. 14 Temmuz da kontrolumuz vardı ve ben sezeryan gunu almak istiyordum o gun. O gece yatarken de dua etmiştim diğer geceler ettiğim gibi. Hakkım da hayırlısı neyse o olsun diye, normal ya da sezeryan doğum. Ve o gece saat 1.30 da bir ıslaklıkla uyandım, afedersiniz altıma yapıyorum sandım, doğuracağım hala aklıma gelmiyordu. Eşim de uyumuyordu, yanına geldim oturdum biraz. Once birşey soylemedim, karnım ağrıyor gibi bir ağrı vardı. Sonra anlattım suyum geldiğini , hemen hastaneye gitsek mi diye tartışırken nişanım da geldi ve hastane yolunu tuttuk. Gece saat 2.30 da hastaneydik. Bebeğim sabah kontrolunu beklememişti, doktor teyzesine sabah karnım da değil yanım da merhaba dedi Sadece ebe vardı hastane de, muayane etti hemen ve 3 cm acıklık vardı, nts ye bağladılar ,serum bağlandı, sancı verildi. İlk zamanlar cok dayanılmayacak seviye de değildi sancılar, bu arada suyum geliyordu aşırı ve kanamam oluyordu.Sancı geldikce derin derin nefes alıp atlatmaya calışıyordum , işe de yarıyordu. Acılmam şukur cabuk ilerledi, ama son dakikalara doğru dayanamayacak duruma gelmiştim. En son artık dayanamıyorum dediğimi hatırlıyorum. Sonra doğumhaneye alındım, ebenin tecrubeleri ile 10 dakika icinde doğumum oldu, toplam 6 saat icinde doğumum gercekleşti. Sabah 8 de meleğim kollarımdaydı. Aynı akşam hastaneden cıkıp evimize geldik. Devamlı ayakta olduğum icinde şukur cabuk toparlandım, hatta 2. gunu dışarı bile cıktım.

Oğlum 3.200 gr 48 cm buyunda dunyaya geldi.
Darısı isteyen herkesin başına inş.