eminim her birimiz icin inanılmaz bi deneyim bebeğimize kavuşma seruvenimiz.. ama yaşanası.. doyulası bişey.
allahım her isteyene nasip etsin diyerek başlıyorum tatlı telaşımı anlatmaya..
27.06.2011 sabahı başladı herşey.Guzel bir gune başladım kocaman gobeğimle . herşey yolunda gorunuyordu hani. ağrım yok sızım yok, ve doğumun başladığını gosteren hic bi belirti..
doktorumla randevumuz vardı. saat 15.00 civarında.. bu vakite kadar uzandım dinlendim ve son gunlerimin tadını cıkardım sadece.
saatimiz geldiğinde oğlum babamız ve ben doktorumuzun yanındaydık işte.
ultrasonla kontrolden sonra doktorum tuşe yapması gerektiği konusunda acıklamalarda bulundu.
gercekten zordu ....
muayene sonrasında bebeğimin kafasına dokunduğunu rahmimin 3cm acıldığını soyledi.
nası heyecanlandığımı anlatamam..
bu gece en gec yarın sabaha doğumun olur diyerek soze başladı ve doğum esnasında yapmam gerekenelerden bahsetti uzun uzun.
can kulağıyla dinledim..
doktorumuzun yanından cıktık ve eşimle yeni acılan bi avmde gezmeye koyulduk..
ilginc bi şekilde korku sardı her yanımı. eve gitmek istemedim. gezelim dedim eşime ben şu an iyiyim gezelim
Bir kac saat sonra evimizdeydik.
doğum olacak duşuncesiyle evimi son kez toparladım. yemeklerimi kontrol ettim.
duş aldım.. cantalarımız kontrol edildi.. hatta camaşır bile astım
saat 23.30 olmuştu...keyifli keyifli cayımı yudumlarken kasıklarımda adet oluyomuşcasına bi ağrı hissettim..
hani hamiş olmasam kesin regl oldum derdim.
cok şiddetli olmadığından panik yapmadım tabi..
eşim hemen hastaneye gidelim desede sakin olmaya calıştım.
yarım saat arayla bu sancılar artmaya başladı.
ve ardından gelen kanama..
hemen doktor arandı ve şikayetler sıralandı..
aldığımız cevap telaşa kapılmam gerektiğini soyler gibiydi..
doğum başlamış. hemen hastaneye.
5dk icinde hastanedeydim.. giriş yapıldı ve hepimizin yaşadığı işlemler yapıldı.
kan almalar. onluk giymeler. uzun uzun sorular. ve eşime sarılıp dua beklediğim caresiz bakışlar..
avaz avaz bağırışların oldugu bi koridordan yurumeye başladım yanımda bir hemşireyle.
nefesim kesildi. inanılmaz korktum allahım yardım et bana diyen sesler duyunca.
ve işte sancı odasındaydım.. karşımda 10 kadın. nst cihazlarından gelen gumbur gumbur sesler.
ağlayışlar, feryatlar.. ve acı...
evet sedyem gosterildi bana da.. yattım.
ilk kontrolden sonra sancı takıldı ..
ve tam 8.5 saat sancı cektim.
bebeğimi icimden cıktığı an gorduğumde dunya durdu ve sadece o ve ben vardık artık..
gozleri acıktı. ağlayamıyordu bile cenesi titriyodu..
nası minik nası guzeldi allahım..
bu nasıl bi mucizeydi.
sen nelere kadirdin..
gozlerimden suzulen yaşlarla bebeğimi izledim sadece..
atılan dikişlerin acısını hic hissetmeden hemde.
bi an once ona sarılmak kokusunu ciğerlerime doldurmak icin sabırsızlanıyordum.
uzun surmedi..
hemşireler bebeğimi kucağıma verdiklerinde sarsıldım resmen..
titredim..
ben artık ANNEYDİM...
dunyada eşi benzeri olmayan bi duygunun sahibiydim.
ne kadar şukretsem az rabbime..
şimdi dua ediyorum dileyen herkese yaşatsın bu duyguyu diye.
oğlum mirac kandilinde sabah 7.30da dunyaya geldi.
ve adı MİRAC DORUK oldu..
adıyla geldi derlerya aynen oyle..
bebeklerimizi bize bağışla allahım..
hikayemiz boyle..
okuyan herkese sevgiler bizden doruk ve benden
